ناشناس ( تحصیلات : دبیرستان ، 15 ساله )

سلام خسته نباشید. دختر ۱۵ ساله ای هستم که کلاس یازدهمم (۱سال جهشی خوندم) .درسم خیلی خوبه ، ۲سال دیگه کنکور دارم و میخوام تو رشته ای که دلم میخواد با رتبه ی خوب قبول بشم . ولی خب از لحاظ روحی واقعا به هم ریخته ام و اصلا حوصلم نمیگیره درس بخونم چون خانوادم و حتی خاله و عمو و .... منو تو جمع مسخره میکنن و میگن چاقی و ...
این باعث شده اعتماد به نفسم و کلا از دست بدم ؛ وقتی هم که مسخرم میکنن میخندم و چیزی نمیگم
حتی بابا و مامان و خواهر هام هم من رو تو جمع مسخره میکنن درسته که دلم میشکنه و بغض میکنم ولی خب من هیچی بهشون نمیگم
خیلی احساس تنهایی و افسردگی میکنم و حوصله ی درس خوندن ندارم و چون ما تو شهری زندگی میکنیم که به مشاوره و ... درسترسی ندارم ؛خواستم از شما کمک بگیرم
راستش رفتار خانوادم هم با من خوب نیست (با خواهر هام خیلی خوب رفتار میکنن ولی با من نه) ؛ اصلا با من حرف نمیزنن و حتی وقتی از مامانم سوالی میپرسم با صدای بلند جوابمو میده در حالی که با خواهر هام اصلا اینجور نیست و وقتی هم دلیلش رو میپرسم میگن رو اعصابی!
به همین دلیل کمتر با کسی حرف میزنم و اصلا هم کسی رو ندارم که باهاش دردودل کنم
البته چون همیشه سعی میکنم بخندم و دردامو بروز ندم بقیه فکر میکنن که ادم بیخیالی هستم ؛ درحالی که اصلا اینجور نیست و من خیلی اذیت میشم ؛حس میکنم کسی حتی خانوادمم من رو دوست ندارن و از من خوششون نمیاد
توروخدا کمکم کنید حال دلم واقعا خرابه
خیلی داغونم
میخوام از لحاظ روحی خوب بشم تا حداقل درسم رو بخونم
ممنون میشم اگه جوابمو بدید


مشاور (خانم عقیقی)

با سلام. ممنون از شما برای اعتمادتون به ما.
خواهر خوبم من واقعا به شما به خاطر پشتکار تحصیلی تان تبریک می گویم و آرزوی موفقیت را برای شما دارم.
اما در مورد تمسخر که از دیگران دریافت می کنید. مطمئنا واکنش های شما موجب شده است که اطرافیان به این رفتارشان ادامه بدهند.شما در اولین برخو د با دیگران مسئول رفتارها و واکنش های آنها نیستید یعنی وقتی فردی برای اولین بار رفتاری را نسبت به شما انجام داد شما مسئول نیستید اما اگر در مقابل همین رفتار او هیچ واکنش تأیید یا ردی انجام ندهید، آن موقع مسئول رفتارهای بعدی او، خود شما خواهید بود. اگر هر فردی وقتی از سمت طرف مقابل مورد توهین، مسخره ، تهمت و غیره قرار بگیرد و هیچ واکنشی نشان ندهد مطمئنا دیگران به کار خود ادامه می دهند. اما اگر شما همان بار اول به افراد دور و بر خود حتی مادرتان، احساس بدی را که در از رفتارهای آنان دارید بیان کنید اعلام کنید که ناراحت شدید این بیان شما بی احترامی نیست حتی اگر دیگران آن را بی احترامی برداشت کنند. شما در اولین گام باید برای خودتان احترام قائل باشید اگرفرد برای خودش احترام قائل نباشد مطمئنا نمی تواند انتظار احترام از دیگران را داشته باشد. اگر در مقابل بی احترامی های دیگران واکنش نشان دهید و به دیگران نشان ندهید که ناراحت شده اید، مطمئنا در آینده جایگاه خود را در بین خانواده و اقوام از دست می دهید. و به مرور عادت خواهید کرد که دیگران هر طور بخواهند با شما رفتار کنند. و این روی تعاملات اجتماعی تان در دانشگاه و محل کار نیز اثر خواهد گذاشت. بنابر این به شما توصیه می کنم از همین الان متوجه باشید و اولین برخورد بد با خودتان را پاسخ بدهید. با احترام و رعایت شأن دیگران. یعنی این کار نباید با بی احترامی باشد زیرا این کار با واکنش های بد دیگران همراه خواهد بود. کار شما این است: با حالت چهره تان نشان دهید که اصلا از حرف انها خوشتان نیامد،( نه اینکه بخندید)، اخم کنید، لبخند نزنید،  در مرحله دوم اعلام کنید که خیلی از حرفتان ناراحت شدم. و نشان دهید که برای خودتان ارزش قائل هستید. قهر نکنید اما مدتی ساکت باشید تا بقیه متوجه بشوند که شما واقعا ناراحت شدید. اما یک نکته دیگر اینکه شما سعی کنید خوب رفتار کنید. روابط اجتماعی خود را بهتر کنید. اصول صحبت کردن را یاد بگیرید. به موقع حرف بزنید به درستی به حرف های دیگران گوش بدهید و بعد پاسخ بدهید. مطمئنا رفتارهای خوب از طرف شما واکنش های خوبی هم از طرف افراد مقابل خواهد داشت اگر شما با احترام به خودتان  و به دیگران، با انها صحبت کنید مطمئنا واکنش های خوبی را دریافت خواهید کرد.
موفق و مؤید باشید.