مشاوره خانواده: از حساسیت خانواده ام نسبت به خودم، رنج می برم" اگه کمک کنید ممنون میشم.

ناشناس ( تحصیلات : دیپلم ، 18 ساله )

من ی دختره 18ساله هستم تو ی خانواده چهار نفره
ی برادر یکسال کوچیک تر.
مشکل من اینه ک پدر و مادرم ولی بیشتر پدرم خیلییی روی من حساس هستند و خیلی نگران
بیشتر نگرانیشون سر بیرون رفتن منه جوری که هررر جا بخوام برم مامانم باید دنبالم باشه حتی تا دوتا کرچه پایین تر از خونمون ب نظر من این نگرانی نیست این بی اعتمادیه محض
جالبش اینجاست ک من اصلاااا کاری نکردم حدود 4ساله ک هیچی ازم ندیدن ینی این ک منو هیچ وقت تا بحال با پسری ندیدن ولی خب من همون 4سال پیش یکی دو بار با ی پسری بیرون رفتم ک از اون موقع تا حالا هیچ وقت با هیچ پسری نرفتم بیرون اصن حتی ندیدن من با پسری الان دوست باشم حتی چت کنم چون واقعا هم اینطوری نیست من اصلا با کسی نیستم ولی نمیدونم چرا اینقدددر بی اعتمادن ینی عین این 4سال شاید من 10بار تنها ی جایی رفته باشم اونم دیگه مجبور بودن اجازه بدن ولی طوری نبود اوضاع ک بخوام با پسری قرار بذارم اون زمان و اونا شک کن
بعد من وقتی با مامانمو دوستم و مامان دوستم میریم بیرون تنها کسی ک شفت نیست جلف نیست ی مردو ی پسر میبینه نیشش باز نمیشه منم
فک کنید رفتیم ی رستوران گارسونش بیخودی میخندید مامانمو دوستم و مامانشم هر هر میخندیدن بی دلیل از اون موقع ب بعد گارسونه هر وقت رفتیم اونجا طوره دیگه بهمون نگاه میکرد فک میکرد اینا میخواستن پا بدن ک انقد میخندیدن و لبخند میزدن ب گارسونه بعد منی ک انقد نگرانم هستن فک میکنن دختره ساده ای هستم جوری جدی با طرف برخورد کردم ک خنده تو صورتش خشک شد
ی بار دیگه هم تو خیابون ی پسره دستمال میفروخت بعد اونم افتاد دنبال منو مامانم ی چیزایی هم با لبخندو لهجه میگفت ک فهمیدم قصد دیگه ای داره حالا مامانم با نازو عشفه میگف وااای اقا خب نمیخوایم پسره هم بیشتر خوشش اومد افتاد دنبالمون بعد منم ک حالم از این مردا و پسرا بهم میخوره جوووری با اخم برگشتم خیره شدم بهش ک سیخ سر جاش وایستاد
ینی میخوام بگم اونی ک باید مراقب اینو اون باشه منم ن اونا
با این ک مامانم برخورده منو با پسرا و مردا میبینه ولی ب بابام اصلااا نمیگه محیا دختر خوبیه ساده نیست گول نمیخوره منم انقد رابطم با بابام سرده و اونم با ما خیلی سرده ادم نمیتونه باهاش دو کلمه حرف جدی بزنه وقتی حرف میزنی باهاش یهو ب ی جا خیره میشه و هیچ جوابی نمیده
کلا هر حرف جدی بزنی همین مدلیه عکس العملش
این موضوع خیلی منو اذیت میکنه همه مسخرم میکنن ک همه جا مامانم هست یا خیلی جاها چون مامانم دنبالمه نمیتونم برم
خب بلاخره ی جایی مثل استخر ک مامانم دوست نداره من نمیتونم برم چون,اون دوست نداره و نمیاد
منو ب ی بچه کوچولو ی بچه ننه تبدیل کردن
کلاس خیاطی ک میرم حدودا دویست متر پایین تر از خونمونه و مامانم ساعت 9منو میبره ساعت 12میاد دنبالم بعضی وقتا میاد اونجا میشینه اصن
بعد اون خانمایی ک اونجان بهم میگفتن مگه بچه کوچولویی بزرگ شدی دیگه یا میگفتن مگه چقد خونتون دوره ک مامانت میاد دنبالت بعد جالب اینه ک ما اصن ماشین نداریم
باز ماشین داشتیم میگفتیم با ماشین میاد ک من خسته نشم ولی پیاده میاد پیاده هم برمیگردیم
همه اطرافیانم فک میکنن خانوادم منو صد بار با پسر گرفتن ک اینجوری نگهبان گذاشتن برام و همه جا دنبالمن هرچیم باهاشون حرف میزنم اصلا نمیفهمن تروخدا بگید من باید چیکار کنم
تازه من کنکورم دادم امسال از قبل این ک درس بخونم ازشون قول گرفتم ک اگه میذارن برم تهران من درس بخونم ولی اگه ایشالا قبول شم بعید میدونم اجازه بدن برم اینایی ک همین تیکه جا رو هم نمیذارن تنها برم
درضمن ما دماوند زندگی میکنیم
اگه کمک کنید ممنون میشم

مشاور (خانم قربانی)