ناشناس ( تحصیلات : دبیرستان ، 18 ساله )

سلام خسته نباشید،من با یکی از دوستام پنج ساله که در مدرسه دوستم و پیش هم میشینیم،من همیشه سعی میکنم کاری نکنم که اون ناراحت بشه،موقع حرف زدن به اون نگاه میکنم،سوال درسی از اون میپرسی،با اون همه جا می رم...اما اون خوبه اما بعضی وقتا یه دفعه عوض میشه،با دوست جلویی حرف میزنه و سوال میپرسه،منتظر من نمی مونه...اگه منم مثل خودش رفتار کنم بیشتر لج میکنه بعد بهم میگه تو شروع کردی در حالی که اینطور نیست،اگه اهمیت ندم دوست ندارم این طور فکر کنه که ادمیم که هر طور دلش خواست باهام رفتار کنه خودم رو کم ارزش کنم،بهش میگم چیه میگه هیچی،لطفا بگید چه طور رفتار کنم سال آخر هستم آرامش روحی برام خیلی مهمه


مشاور (خانم قربانی)

سلام و درود برشما همراه گرامی
به نظر میرسد که رابطه دوستی برایتان بسیار حائز اهمیت است و علاقه مندید که ارتباط با این دوست تان توام با رضایت دوطرفه و ماندگار ادامه پیدا کند. اما ظاهرا علیرغم تلاش شما، دوست تان برای جلب نظرشما و حفظ رابطه، اقدامی ندارد و فقط از شما توقع دارد. شما هم نمیخواهید تبدیل به فردی شوید که از لطف و محبت تان سوءاستفاده شود. و این مورد باعث تشویش خاطر شما گشته است. دوست عزیز، تمایل به همسالان و دوستی های عمیق از ویژگی های بارز دوران نوجوانی است دورانی که شما در پایان آن هستید. برقراری و حفظ این گونه روابط برای دختران نوجوان بسیار حیاتی است همانند شما. و طبیعی است که پیگیر سلامت رابطه تان باشید.
از انجا که رابطه دو طرف دارد و به قول معروف یک دست صدا ندارد، لازم است که هر دو طرف باهم سازگاری و تعامل مناسب و غیرآزارنده داشته باشند و رفتار هر یک بازخورد مناسبی را به دنبال داشته و تداوم آن را تضمین نماید. در حال حاضر دوست تان نتوانسته همانند شما عمل نکرده و شما به دنبال راه حل به بازگشت او به رابطه صمیمی هستید، این خوب است اما نمیتوان فردی را به زور وادار به انجام رفتاری کرد. این که دوست شما نتوانسته نظر شما راجلب کند دلایل متفاوتی میتواند داشته باشد. به شما توصیه میکنم، قاطعانه و با احترام این سردی رابطه را به او گوشزد کنید. با شنیدن پاسخ او گام بعدی شما مشخص میشود. احتمال دارد او دیگر مثل سابق تمایل به این صمیمیت نداشته باشد که دراین صورت شما نمیتوانید او را مجبور به ادامه رابطه کنید و بایستی فرد دیگری را جایگزین او نمایید. شاید هم تمایل دارد در کنار شما با دیگر همکلاسی ها، رابطه اش را گسترش دهد و این هم برای شما قابل اعتراض نیست. و یا هر دلیل دیگری که میتوان از سوی ایشان شنیده شود.
در هر حال شما باید به این توجه کنید که اگر دوست تان از شما فاصله میگیرد لازم نیست شما به هر قیمتی او را راضی نگه دارید. قرار نیست او به شما بی توجهی کرده ولی شما شش دانگ حواستان به او باشد. این رابطه رابطه برابری نیست و شما را به انفعال وا میدارد. یعنی او حق دارد اما شما ندارید.
آیا به این راضی هستید؟
اگر عزت نفس خود را دوست دارید، بهتراست پس از بررسی پاسخ دوست تان، به خود هم نیم نگاهی داشته و رفتاری متقابل داشته باشید، و از ناراحتی او باکی نداشته و فکر نکنید که با این کار دوستی شما از بین میرود. بلکه با این رفتار به دوستان تان نشان خواهید داد که شما ارزش کار و محبت خود را میدانید و آن را برای افراد قدرنشناس خرج نمیکنید. دوستی خوب به منزله طولانی بودن ان نیست بلکه به این معنی است که فرد مقابل هم قدردان و همراه شما باشد. و اگر فرد مقابل نتواند دوستی و محبت شما راپاسخ دهد و مایه آرامش شما باشد، همان بهتر که ان را ترک کنید.
نکته بعدی اینکه اگر شما همچنان به رفتار منفعلانه و کوتاه آمدن های یکطرفه ادامه ندهید، دوست تان بیشتر از پیش از شما متوقع میشود.و محبت شما را یک وظیفه بداند. این وضعیت ضربه بیشتری به مراتب سنگین تر از جدایی با ایشان، به شما وارد میکند.
شادو سلامت باشید.

بیشتر بخوانید:
نکاتی درباره دوستی و دوست یابی