ناشناس ( تحصیلات : دبیرستان ، 18 ساله )

من قبلا هم ازتون کمک خواسته بودم.شما سوال کرده بودید که از بچگی کم حرف بودم یا نه؟؟تا جایی که یادمه اونقدر پر حرف بودم که مامانم همه ش سعی میکرد ساکتم کنه.بعد که بزرگ تر شدم با خودم گفتم لازم نیست راجع به هر چیزی نظر بدم و با همه صحبت کنم. همیشه هم کم حرف نیستم مثلا با دوستام و خانوادم براحتی ارتباط برقرار میکنم ولی با بقیه خیلی راحت نیستم.البته وقتی که از اول وارد گفتگو میشم یا سر صحبت باز میشه خیلی راحت بحث رو ادامه میدم. ممنون میشم بازم راهنماییم کنید😍


مشاور (خانم قربانی)

سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون و سپاس از پیگیری برای ارائه توضیحات بیشتر.
دوست عزیز با توجه به انچه شرح دادید به نظر نمیرسد که فرد درون گرایی باشید، و اشاره شما به این نکته " بزرگتر شدم با خودم گفتم.." نشان میدهد که این سکوت و کم حرفی شما از روی درایت و اندیشه است نه ناتوانی و خود همین از ویژگی های انسان رشد یافته است. پس نباید برای این مسئله ناراحت باشید. به نظر میرسد که یک دلیلی در وجود شما پنهان شده و شما را به سمتی می برد که فکر کنید باید پرحرفتر باشید. شاید به دنبال دیده شدن یا جلب توجه بیشتر و یا.. باشید و شاید مشاهده کرده اید که افراد دوست داشتنی اطراف شما رابطه کلامی بیشتری نسبت به شما دارند. به هر دلیل که این فکر و خلا در وجود شما شکل گرفته، توصیه میکنم اعتماد به نفس خود را حفظ کرده و همان مسیر درایت خود را دنبال نمایید. طبیعی است که شروع رابطه با افراد غریبه، سخت تر از افراد آشناست و افراد اندکی هستند که قادرند به سرعت و با همان شدت با غریبه ها ارتباط برقرار نمایند که متاسفانه در مواردی این امر طبیعی نیست و یا در صورت سلامت این افراد به تناسب حرفه یا فعالیت شان بسیار تمرین و تلاش کرده اند تا به این درجه برسند البته انها نیز به تناسب توانشان در ورود به جمع افراد غریبه، همانند شما مثل جمع دوستان عمل نمیکنند.
شاد و سلامت باشید.