ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 45 ساله )

دختری 16 ساله دارم که تک فرزند است. مشکلات زیادی با وی در خصوص مسائل مختلف از جمله بیرون رفتن, پوشش و ... دارم. بسیار مغرور و کله شق است. میخواهد تنها بیرون برود و محدودیتی برای او قائل نشویم. او را محدود نکرده ام و در خصوص مسائل روابط پسر و دختر و عواقب آن بخصوص برای جنس دختر بسیار با او صحبت کرده ام و همچنین مادرش و دوستان و اقوام که رابطه خوبی با وی دارند و مورد اطمینان وی هستند بسیار با او صحبت کرده اند. لیکن ایشان همه را تائید ولی کار خودش را می کند. در این بیرون رفتن ها چند بار به طور نامحسوس و یک بار هم به طور محسوس که من را ببیند او را دنبال کردم. نتیجه آن این شد که از خانه قهر کرد و شب نیامد و نهایت ساعت 4 صبح به خانه یکی از آشنایان رفته بود. می گوید در صورت هر گونه محدودیت برای وی از خانه فرار می کند. لطفا راهنمایی بفرمائید چگونه با وی رفتار کنم؟


مشاور (خانم قربانی)

سلام برشما همراه گرامی سایت راسخون
نگرانی ای که نسبت به دخترتان دارید قابل درک است. او دوست دارد دنیای بیرون از خانه را بدون هیچ محددویت تجربه کند اما شما توجه به آگاهی هایی که از روابط موجود در جامعه دارید، به رفتار او حساس شده و واکنش نشان میدهید. به عنوان یک پدر که مسئول تربیت فرزندتان هستید به شما حق میدهد که نتوانید به راحتی از این ازادی طلبی او عبور کنید اما در کنار این دغدغه مندی لازم ست که شما نیز درکی از شرایط فرزندتان داشته باشید. فرزند شما نوجوان است و تمایل به جنس مخالف در او موج میزند، به تازگی با نیازهای جنسی خویش آشنا شده و هیجان درک ان، برایش جذاب و شورانگیز است. اینکه میخواهید او در این فضا و شور و حال همانند شما به این قضیه بیندیشد کمی برایش سخت است. خوب است که با او حرف میزنید اما نوجوان در این سن از رفتارها می آموزد یعنی از الگوهایش. از طرفی گرایش وی به دوستان و همسالانش بیش از پیش شده و اگر انان نیز در رابطه های خارج از چارچوب درگیر باشند ، به راحتی میتوانند او را تحت تاثیر قرار دهند، لذا شما از طریق سمت و سو دادن به ارتباط وی با دوستانش و ارتباط برقرار کردن خود با آنها میتوانید مسیر دوستی های وی را جهت دهی نمایید. این کار نیازمند حوصله و صرف زمان است و البته نباید چندان محسوس باشد. از طرف دیگر احتمالا به دلیل فرزندپروری سهل انگارانه و آزادی بیش از حد در منزل، تابع هیجانات بوده و خودکنترلی کافی بر خواسته ها و تمایلات خویش ندارد و هر انچه در اجتماع میبیند و میشوند را میخواهد. برای این کار نیاز دارید که اندکی از سهل انگاری خود را کاهش داده و با تعیین قانون و تمرین صبوری، او را متوجه کنید که تامین همه خواسته ها منطقی و صحیح نیست و حتی ممکن است زیان آور باشد. نکته بعدی این است که نوجوان یک فرد ایده آل گراست و فکر میکند که همه چیز در دنیا ممکن بوده و او به راحتی میتواند بدون هیچ آسیبی، هر کاری را انجام دهد. همین امر سبب می شود علیرغم تصدیق هشدارهای شما، باز به این روابط اقدام کند و خطرپذیر باشد. توصیه میکنم برای اصلاح رفتار فرزندتان:
- ابتدا به خود و سپس به وی گوشزد کنید که تحت هیچ فشاری تغییرنظر نخواهید داد ، مثلا تهدید به فرار از منزل و یا .. سبب نمیشود که شما او را به حال خود رها شوید و بالعکس رفتارهای اشتباه تنبیه به دنبال دارد.
- از تهدید کردن مکرر به تنبیه بپرهیزید ولی اگر تنبیه یا پاداشی را برگزیدید، حتما ان را اجرا کنید.
- نصیحت ممنوع
- قاطعیت داشته باشید.
- تلاش کنید که با فرزندتان دوست باشید. مخصوصا رابطه گرم پدر و دختر به راحتی میتواند ارتباطات بیرونی را کنترل نماید. دوستی با لوس کردن فرق دارد.
- وقت بیشتری را برای تفریح و صحبت های دوستانه با او داشته باشید. سعی کنید او و حالت های روحی اش را بشناسید و از زاویه دید او به مسائل نگاه کنید و همدلی تان را با وی تقویت کنید.
- اجازه دهید از احساسات و عواطفش بگوید، شنونده باشید، سرزنش نکنید اما با سوالهای جهت دار و فقط با بیان چرا یا علت جویی او را متوجه ابعاد دیگر مسائل حساس نمایید.
- کتابهای مرتبط با رشد نوجوان و فرزندپروری را مطالعه کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.