ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 37 ساله )

سلام. ضمن عرض تشکر از زحمات شما بزرگواران. من بار دومه که از مشاوره شما برای تربیت کودکم کمک میگیرم. سری قبل راهنمایی هاتون بسیار مفید بود. من تنها یک پسر حدود 4 ساله دارم بسیار بسیار زورگو هست اصلا اصلا حرف مادر و پدرش رو گوش نمیده. حتی 1 درصد. حتی حرف اقوام نزدیک هم که وابستگی شدید بهشون داره رو هم گوش نمیده. شبها یا ظهرها که خوابش میگیره بشدت برای نخوابیدن مقاومت میکنه این عادت به نخوابیدن از همون اوایل کودکی روش مونده. حتی جدیدا با تنبیه شدید سعی میکنم بخوابونمش حاضره تنبیه بشه ولی نخوابه. مشکل اینه که وقتی خوابش بگیره و نخوابه شدیدا لجباز و بدخلق میشه و تمام دور و بریها رو حسابی کلافه میکنه. شبها ساعت3 به زور میخوابه صبح ساعت11به زور بیدار میشه ظهر اگه بخوابه زودتر از4 نمیخوابه 6 به زور بیدار میشه ساعت خوابش میدونم نا میزونه ولی همین رو هم به زور تنظیم کردم اگه ساعت خوابش طبق این برنامه نباشه حسابی کلافه م میکنه اگه هم بخوابه و شارژ باشه بشدت شیطون و بازیگوشه مدام از در و دیوار خونه بالا میره هر چی دستش میاد خراب میکنه حتی اسباب بازیهاش رو که خیلی دوست داره. وقتی هم میبرمش بیرون از خونه واسه بازی کردن اصلا نمیخواد برگرده خونه یعنی بشدت داد و بیداد و گریه میکنه و کشون کشون روی زمین به زور میبرمش خونه. دوست داره خونه اقوام حتی غریبه ها بره بدون مادر پدرش بمونه ولی خونه خودمون نیاد. من تا حالا با تنبیه بدنی تربیتش نکردم نهایتا با داد و بیداد خوب و بد رو نشونش میدادم ولی اونقدر بهم فشار عصبی وارد شده که خودم شدیدا بیماری عصبی گرفتم باز نتونستم به این بچه خوب و بد رو یاد بدم جدیدا متوسل به کتک شدم باز هم تاثیری نداره باباش هم که شدیدا درگیر کار و روزی حلاله خیلی بخواد واسه این بچه وقت بذاره نهایتا روزی نیم الی یک ساعت با ماشین میچرخوندش بقیه ساعات استراحت میکنه. من حاضرم از جون و همه چیم مایه بذارم تا این بچه اهل و سر براه بشه چون واقعا باهوشه با این سن کمش اطلاعات زیادی داره حتی به غیر از زبان فارسی انگلیسی و ترکی رو بسیار عالی بلده و از هم سنهاش خیلی داناتره. اگه بتونید من رو راهنمایی کنید تا آخر عمر از شما ممنون میشم. با تشکر.


مشاور (خانم ضیایی)

سلام و احترام خدمت شما والد گرامی. بیان کردین "پسر 4 ساله ای دارید که بسیار زورگو هست و اصلا حرف پدر و مادرش را گوش نمی دهد": علاوه بر خلق و خوی کودک که یک مسئله ی ژنتیکی هست، عوامل محیطی در بروز بسیاری از مشکلات رفتاری تاثیر گذار هست. بنابراین بهتر است علت رفتارهای فرزند خود را پیدا کنید تا بتوان از بروز همچنین موقعیت هایی جلوگیری کرد.
- نوع سبک فرزندپروری و برخوردی که شما بزرگوار با کودک خود دارید در افزایش یا کاهش رفتارهای نامناسب فرزندتان نقش بسزایی دارد. اینکه پسر 4 ساله ی شما حرف بزرگتر خود را گوش نمی دهد و به اصطلاح خودتان زورگو هست، شاید به خاطر این باشد که آن قاطعیت و جدیت را در مواقع لازم با او نداشتید و در برابر خواسته های کودک خود به راحتی تسلیم شده اید. گاهی مشاهده می شود والدین با جیغ و داد و گریه فرزند خود از موضع شان کوتاه می آیند . با این کار به کودک خود این پیام را می دهند که هر وقت میخواهی به نیازهایت برسی، قشقرق و شیونی به پا کن تا بزرگترها برایت برآورده کنند و این امر،در طولانی مدت تبعات و اثار زیانباری را به دنبال دارد.
- گاهی اوقات بعضی سخت گیری ها، امر و نهی های زیاد، بکن و نکن ها، تهدید و سرزنش تاثیر کلام را از بین می برد و باعث می شود سخن شما تاثیرگذار نباشد.کودک نیازمند استقلال داشتن است و گاه برای به دست آوردن این استقلال، لجبازی می‌کند. بنابراین نباید به صورت مستقیم کودک را از خواسته هایش منع کنید که او آشفته شود. بلکه گاهی لازم هست، حواس کودک را به چیز دیگه ای پرت کنیم و بخشی از آزادی های کودک را که به خود و اطرافیان آسیبی وارد نمی کند را بپذیریم. یکی از عواملی که فرزندتان اسباب بازی هایش را خراب می کند به خاطر حس کنجکاوی هست که دارد، بنابراین سعی کنید اسباب بازی های گران قیمت برایش نخرید، که دائم مجبور باشید او را منع کنید و جلوی کنجکاوی هایش را بگیرید.
- بعضی وقت ها بچه ها صرف به خاطر جلب توجه و دیده شدن، شیطنت هایی را راه می اندازند تا بتوانند برای مدتی پدر و مادر را سرگرم آرام کردن خودشان بکنند. برای اینکه با همچین صحنه هایی رو به رو نشوید سعی کنید زمان هایی که فرزندتان رفتار مناسبی دارد او را تشویق و تحسین کنید، در آغوش بگیرید و آن رفتارش را تایید کنید تا کودک بفهمد کارهای خوبش برای شما چقدر ارزشمند هست.
- اختصاص دادن حداقل نیم ساعت وقت با کیفیت برای فرزندتان در تقویت ارتباط والد- فرزند بسیار مهم است. سعی کنید در این مدت با او بازی و فعالیت مورد علاقه اش را بکنید، امر و نهی و سرزنش نشود، فقط به او خوش بگذرد و لحظات لذت بخشی را تجربه کند. کودکانی که با والدین خود ارتباط بهتری برقرار می کنند، حرف آن ها را بهتر گوش می دهند و لجبازی کمتری دارند.
- نکته ی بعدی که بیان کردید شب ها دیر به بستر می رود: تنبیه کردن و جر و بحث به راه انداختن نه تنها تاثیری ندارد بلکه لجاجت پسرتان را بیشتر تحریک می کند. شما بزرگوار باید به فکر راه ها و ترفندهایی باشید که کمترین انرژی را از خودتان و فرزندتان بگیرد. گاهی والدین در منزل قوانین خاصی ندارند و تا نیمه شب برق ها و تلویزیون روشن است و از کودک خود انتظار دارند زودتر به بستر رود و ساعت ها انرژی خود را برای این امر مصرف می کنند و آخرش هم به دعوا و تنبیه منجر می شود. در صورتی که شما والد محترم، بهتر است برای منزل خود قانون هایی بگزارید و خودتان را ملزم به رعایت آن بکنید. مثلا ساعت 12 خاموشی بزنید، سر و صداها را کم کنید، و فضا را به گونه ای طراحی کنید که فرزندتان جز گزینه ی خوابیدن، گزینه های دیگری نداشته باشد که بخواهد شیطنت و لجبازی و بهانه گیری داشته باشید.
- برای شام غذایی سبک تهیه کنید و به‌فرزندتان چند ساعت قبل از خواب چای و نوشیدنی دارای کافئین ندهید.سعی کنید قبل از خواب، به او شیر دهید، بدنش را ماساژ دهید، برایش قصه و لالایی بخوانید، .... اگر شما والد گرامی، خوابیدن کودک را با امور خوشایند تداعی کنید، او به جای گارد گرفتن، با شما همراه می شود. و در نهایت، اگر احساس می کنید با این راهکارها نمی توانید مشکلات رفتاری فرزند خود را اصلاح کنید، بهتر است به صورت حضوری با روانشناس کودک ارتباط برقرار کنید.
موفق و پیروز باشید.