ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 43 ساله )

با سلام. پسرم ۱۰ ساله و دخترم ۷ ساله است. پسرم اصلا حرف گوش نمی کنه. دائما صدای خواهرش رو در می یاره. اصلا توجهی به حرفهای من نداره. توی روی من وایمی سته و جواب می ده. هر چی نصیحت میکنم مدارا می کنم حتی باهاش حرف نمی زنم موثر نیست. البته خیلی وابسته است.واقعا کم آوردم. یه راه حل منطقی به من نشون بدید لطفا. ممنون از لطفتون


مشاور (خانم ضیایی)

سلام و عرض ادب خدمت شما والد گرامی. بیان کردید" پسر 10 ساله ای دارید که اصلا حرف گوش نمی دهد": گاهی اوقات امر و نهی زیاد، دستور دادن، سرزنش کردن و کلا جملاتی که به گونه ای آزادی عمل را از فرزند بگیرد، سبب لجبازی کودک می شود. بنابراین والدین باید توجه داشته باشند ضمن حفظ اقتدار که در تربیت خود به کار می بندند و قوانینی که در خانه دارند، به استقلال فرزند خود هم توجه داشته باشند تا از مقاومت و نافرمانی کودک، جلوگیری شود.
- اولین روش جهت رفع مشکلات رفتاری کودکان، تقویت و بهبود رابطه ی والد - فرزند هست. هر چقدر هم که رابطه ی شما با فرزندتان خوب باشد ولی اختصاص دادن یک زمان با کیفیت هر روز برای او، تاثیر بسیار مطلوبی دارد. بنابراین روزانه حداقل نیم ساعت برای فرزندتان وقت باکیفیت اختصاص دهید. در این زمان شما باید برای پسرتان طبق برنامه ای که او می خواهد با او وقت بگذرانید. هر فعالیت و بازی که او می خواهد باهاش انجام دهید. یا حتی ممکن است دلش بخواهد فقط با شما صحبت کند. خصوصا زمانی که مشکلی دارد به حرف هایش گوش کنید و با او همدلی داشته باشید اینگونه او شما را بهترین دوست خود خطاب می کند و رابطه اش با شما صمیمی تر می شود و طبیعتا بهتر حرفتان را گوش خواهد داد.
- هر رفتاری به آن توجه گردد، تقویت می شود و هر رفتاری که مورد بی توجهی قرار بگیرد، آرام آرام کمرنگ و خاموش می شود. اگر کودکان وقتی خوب رفتار می کنند، نادیده گرفته شوند و تشویقی صورت نگیرد، احساس می کنند کم اهمیت هست و به تدریج کمرنگ می شود.
- در لجبازی و دعوایی که بین او و خواهرش روی می دهد، اگر ترس از صدمه و آسیب وجود ندارد، دخالتی نکنید تا خودشان یاد بگیرند مسائلشان را حل کنند. گاهی دخالت شما و طرفداری کردن از یکی ازآن ها، تنش و حس حسادت یکی از طرفین را بیشتر می کند. و پند و اندرز و نصیحت هم هیچ اثری ندارد.
- لازم است به آن ها روش های حل مسئله و تعارض را آموزش دهید. و به آن ها بگویید در اختلاف‌نظرهای که بین شما خواهر و برادر پیش می آید، نه حرف شما و نه حرف خواهرت، هیچ‌ کدام ارجحیت ندارد. بلکه نظری که حاصل مشورت بین دو طرف است، باید مبنا قرار گیرد. مثلا برای رفتن به مهمانی تصمیم بگیرید که ما چه زمانی برویم که هم تو درست را خوانده باشی و هم خواهرت. اینگونه فرزندانتان یاد می گیرند که با زور و لجبازی نباید خواسته هایشان را پیش ببرند و توانایی درک و همدلی احساسات یکدیگر را هم تجربه می کنند. می فهمند همانطور که یک موضوع برای ما ارزشمند است برای طرف مقابل هم مهم است. و در نهایت، بسیاری از مواقع می توان به جای جر و بحث کردن با کودک، با کلامی نرم و آرام و با استفاده از تشویق و دیدن رفتارهای مثبت او، از لجاجت ها و نافرمانی های کودک جلوگیری کرد.
با آرزوی لحظاتی شادبرای شما