ناشناس ( تحصیلات : راهنمایی ، 15 ساله )

سلام. من تک دختر هستم و البته یک برادر هم دارم. همه دوست دارن جای من باشن اما‌ من خودم دوست ندارم. چون مادرم اصلا به من توجه نمی کنه. با اینکه من دخترم و بچه کوچک تر. حتی اگر مامانم‌ میوه پوست بکنه اون رو به داداشم‌ می ده و به من اصلا تعارف هم نمی کنه. توی همه چیز همین طوره اول داداشم رو تحویل می گیره.
فقط بخاطر اون غذا درست می کنه. انگار من‌ ادم نیستم. مامانم من رو دوست نداره همه ش دعوام می کنه.


مشاور (خانم قربانی)

با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
به نظر میرسد از اینکه مادرتان توجه مشابهی به دو فرزندش ندارد ، بسیار ناراحت هستید شاید هم خودتان را به توجه مادر مستحق تر میدانید.
دوست نوجوان، شما از جنس لطیف هستید و چون نوجوانید، طبیعتا تقاضای توجه بیشتری دارید و با توجه به انچه گزارش دادید، این توجه یک طرفه برایتان ازار دهنده خواهد بود. اما باید در این بین جستجو کرد که چرا مادرتان چنین تبعیضی دارد؟ ایا این ناشی از نگاه و نیاز شماست یا هر بیننده ای میتواند نظر شما را تامین نماید؟ پیشنهاد میکنم، این سوال را از پدرتان داشته باشید و توجه کنید که ایا او نیز با شما هم نظر است؟ اگر پاسخ مثبت بود، از او بخواهید با توجه به شناختی که از مادرتان و شرایط برادر وجود دارد پاسخ ان را بدهد و اگر قانع نشدید، مستقیما این سوال را از مادرتان داشته باشید و بدون گلایه و شکایت ابتدا از احساس و ناراحتی خود سخن بگویید و پاسخ را جویا شوید. امیدوارم این جواب بتواند شما را قانع کند. در نهایت هم به این توجه کنید که هیچ امری بی دلیل نیست، احتمالا بیماری، شرایط شغلی، یا ناراحتی، مشکل، یا رسیدگی، و همدلی و همراهی بیشتر برادر نسبت به مادر سبب این توجه از جانب اوست و یا همان درخواست و نیاز رشدی شما سبب ایجاد حساسیت شده باشد. و خوب است بدانید، که برای والدین هیچ فرزندی با یکدیگر ندارد، و محبت به میزان کافی تقسیم میشود و فقط شرایط است که گاهی سبب برجسته شدن برخی رفتارها می گردد. از تلقین و تکرار این فکر و همچنین توجه جزیی به رفتارهای مادرتان و همچنین مقایسه خود با برادر بپرهیزید و سعی کنید فقط میزان محبت هایی که مادرتان به شما دارد را در طول روز شمارش نمایید با این کار به مرور حساسیت شما کمرنگ میشود.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.