ناشناس ( تحصیلات : ابتدایی ، 7 ساله )

عرض سلام و احترام.دختری دارم هفت و نیم ساله.دچار کم کاری تیرویید از بدو تولد که دو سه ماهی دیر تشخیص داده شد.

از بدو تولد رفتار و حرکاتش عقب تر از هم سن هاش بود. پیش دبستانی معلم تشخیص دادن که دیر اموز هست و خورد به کرونا ادامه پیدا نکرد.جستع و گریخته مشاوره بردمش.سنجش کلاس اول هم تشخیص دیراموزی دادند ولی کلاس اول دوماه بیشتر نرفت.

بخاطر شرایط کرونا و شش ساله بودن و کارمند بودن من و مادرش تصمیم گرفتم هفت سالگی یعنی امسال بره . یه مدت در کلینیک اختلالات یادگیری چندین جلسه خصوصی بردمش پیشرفت بدی نداشت.الان کلاس اول هم بد نیست ولی از بقیه عقب تر هست ولی داره جلو میره.

شرایطی که داره در بحث مدرسه مطالب بعضاً یادش میره . ریاضی ضعیف هست.اصلا تمرکز و توجه نداره.ولی هوش بسیار بالایی داره در بقیه موارد و رفتارهای اجتماعی.به شدت حرف میزنه و سوال میپرسه و بعضاً سوالات بی مورد.

نوع ارتباط گیریش شبیه هم سن هاش نیست و بعضاً مابقی بچه ها باهاش دوست نمیشن و خودش میگه مسخرم می‌کنند میگن با اون دوست نشید.البته چندتا دوست کم سن تر از خودش یعنی پنج ساله داره با اون دو سه نفر خوب هست .

میخواستم بپرسم پیشنهاد شما برای دختر ما چی هست . ایا دیراموزه. نیاز به رتالین داره؟ نیاز به دکتر مغز و اعصاب داره یا نه. نگران شرایطش هستم برای اینکه چون تو‌درس کار کردن از سمت مادرش بعضاً با هم دیگه دعواشون میشه و بعضی مواقع تنبیه. میخواستم راهنماییم کنید که چه کار کنم واقعا.مدرسه دولتی هم هست .علی رغم اصرار مادرش برای رفتن به غیردولتی.ممنون


مشاور (فاطمه سادات زاهدی)

با سلام و وقت بخیر خدمت شما همراه گرامی راسخون

خوشحالم که در این مسیر کنار شما هستم
 

برای پاسخ به سؤال شما لازم است به طور دقیق  بدانیم آیا این بچه در مدارس استثنائی تحصیل می کند یا مدارس عادی و در کنار سایر بچه ها ؟! هر چند که در اثنای پیام خود به این مورد اشاره فرمودید که از سایرین عقب تر است و می شود حدس زد که این بچه در یکی از مدارس دولتی و در کنار دانش آموزان عادی تحصیل می کند .

قبل از  ارائه  هرگونه پیشنهادی ، اگر امکان ثبت نام در مدارس غیر دولتی را دارید این فرصت را از فرزندتان دریغ نکنید ؛ چرا که در مدارس دولتی بعضاً تعداد زیادی دانش آموز در کلاس ها حضور دارند و معلم وقت و انرژی کافی و لازم جهت رسیدگی به همه ی دانش آموزان را ندارد ، به خصوص فرزند شما که نیازمند توجه و کار بیشتری از سایر دانش آموزان نیز است .

همانطور فرزند شما یک دانش آموز خاص و با نیازهای ویژه محسوب می شود قطعاً در منزل نیز یک فرزند ویژه تر از سایر فرزندانتان هست و علاوه برمراقبت اولیه نیازمند مراقبت و توجه خاص تری است که این مسأله صبوری بیشتر والدین به خصوص مادر را که زمان بیشتری با این بچه می گذراند ، می طلبد .
 

تشخیص و تجویز هرگونه دارو اعم از ریتالین و .... یک کار تخصصی و حرفه ای است که باید توسط روانپزشک متعهد و خبره انجام شود ، پس بنابراین من و یا هرمشاور و روانشناس دیگری دارای این صلاحیت نیستیم که دارو پیشنهاد و یا تجویز کنیم .
 

و اما اگر در مدارس عادی در حال تحصیل است شما به عنوان والد چند مورد بسیار مهم را باید مدنظر داشته باشید که این موارد شامل :

هرگز به فرزند خود برچسب تنبل ، مرزی ، کودن و ... نزنید 

از اعمال فشار ، تهدید ، تنبیه و داد و بیداد با او به شدت پرهیز کنید

هرگز او را با دیگران ( چه کوچکتر و چه بزرگتر از خودش ) مقایسه نکنید

سعی کنید استعدادهایی که دارد را شناسایی و شکوفا کنید و آموزش مهارت های شخصی و اساسی زندگی را در رأس برنامه های آموزشی او قرار دهید . برای این منظور می توانید از کاردرمانگر نیز کمک بگیرید

مسائلی که مانع برای یادگیری هستند مثل : لوزه سوم، دندان های نامرتب ، لکنت زبان ، اختلال تولید ، اختلال توجه و تمرکز را رفع کنید ( این مورد با مشورت و کمک از متخصصان امکان پذیر است )

همچنین شما می توانید با دادن مسئولیت های خارج از محیط خانه مثل : خرید کردن ، نان گرفتن و … و در داخل مدرسه به افزایش اعتماد به نفس و بهبود مهارت های ارتباطی او کمک کنید .
 

و مسئولیت معلم در مدارسی که تلفیقی از دانش آموزان عادی و استثنایی وجود دارند نیز چند برابر مسئولیت معلمان در مدارس عادی یک دست می باشد .
 

از جمله اینکه این دانش آموزان باید بیشتر در معرض توجه از بابت یادگیری درس باشند و انرژی و وقت بیشتری از معلم می طلبد ، توصیه می شود این دانش آموزان در ردیف های جلویی کلاس بنشینند تا هم توجه و تمرکز بیشتری به درس داشته باشند و هم معلم بر کارهایشان نظارت بیشتری انجام دهد

حجم تکالیف درسی آنها ابتدا کمتر و سپس به آنها اضافه شود .

معلمان عزیز از تشویق و تقویت کننده های کلامی و غیرکلامی به موقع استفاده کنند

مفاهیم درسی به صورت عینی و ملموس و کوتاه کوتاه به آنها ارائه شود

از آنجایی که این کودکان دیرآموز دیر یاد می گیرند و زود فراموش می کنند ، تکرار و تمرین مفاهیم درسی به ویژه زمانی که کودک حوصله و انگیزه لازم را دارا باشد یک اصل هم است .
 

و در آخر توصیه می کنم به هیچ عنوان از تنبیه بدنی برای درس خواندن استفاده نکنید چرا که تنبیه در همه ی زمینه نتیجه ی معکوس خواهد داشت .
 

بهترین واکنش و رفتار با چنین فرزندانی  ، ضمن تحمل و خویشتن داری ، کمک حرفه ای گرفتن از یک متخصص  اختلالات یادگیری می باشد .
 

امیدوارم موفق پیروز باشید