آنیا ( تحصیلات : لیسانس ، 30 ساله )

سلام دختر من شیش سالشه
در مقابل بقیه اصلا نمیتونه از خودش دفاع کنه نه کلامی نه فیزیکی،حتی زورش به بچه های خیلی کوچیکتر از خودش نمی‌رسه و وقتی از چیزی یا کسی ناراحت میشه چشاش قرمز و پر از اشک میشه لباش می‌لرزه ولی گریه نمیکنه به زور خودشو نگه می داره ،همه چیز رو تو خودش میریزه، یا پشت من قایم میشه و نمیزاره کسی پی به حال درونش ببره
امسال میره پیش دبستانی و با این اوضاع من خیلی نگرانشم
یکبار که یکی از فامیلامون عروسکشو ازش گرفت و الکی گفت این برا من و دیگه پست نمیدم..شدیدا شروع کرد به گریه کردن
منم بعدا بهش گفتم نباید برای مسائل کوچیک گریه کنی باید قوی باشی باید از حقت دفاع کنی، دیگه نبینم اشکاتو...فکر کنم از حرفام برداشت اشتباهی داشته و از اون موقع هر وقت ناراحت میشه یا بهش ظلم میشه یا مثلا میخوره زمین یا با دوستش بحثش میشه از خودش دفاع نمیکنه که هیچ، گریه هم نمیکنه اگه خودم متوجه بغضش نشم حتی به منم نمیگه و خودشو نگه میداره و میریزه تو خودش،خیلی مظلومه😔
نمیدونم چیکار کنم لطفا راهکار بدید


مشاور (فاطمه سادات زاهدی)

باسلام و وقت بخیر خدمت شما همراه گرامی راسخون
 

خوشحالم که در این مسیر  کنار شما هستم. همان طور که مستحضر هستید فرزند شما هم مانند بسیاری از فرزندان این نسل، فرزندان نسل کرونا هستند و چون به خاطر مسایل بهداشتی از ارتباط با دیگران منع شده اند در حال حاضر نیز ارتباطاتشان تحت الشعاع قرار گرفته است.
 

این کودکان یاد نگرفته اند چطور ارتباط برقرار کنند، چطور هیجانات خود را مدیریت و بروز دهند و ...
 

اما وظیفه ی ما به عنوان والد این است که ابتدائاً این شرایط و ویژگی ها را ببینیم و بپذیریم که این کودکان متفاوت هستند و در این تفاوت بادی کمکشان کنیم.
 

باید سعی کنیم بروز هیجانات و احساسات را در آنها بشناسیم و اجازه دهیم فرزندمان هیجاناتش را بروز دهد. وقتی در جمعی قرار می گیرد که به او زور گفته می شود و حق او را ضایع می کنند و او بلد نیست از خودش دفاع کند ما به عنوان مادر نباید این چنین با او رفتار کنیم که به او بگوییم دیگر اشک‌هایت را نبینم!! چرا که این بچه به مرور زمان دچار بازداری هیجانی می شود؛ هیجان درست در این لحظه غم و خشم بوده که در پی آن می تواند گریه کند اما وقتی من مادر به او این چنین می گویم او به مرور زمان دیگر هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهد. (شاید هدف شما کمک به فرزندتان بوده تا یاد بگیرد از خودش دفاع کند اما نوع بیان و شیوه ی گفتن آن مناسب نبوده است.)
 

شما باید روی مهارت‌های جرات‌مندی فرزندتان کار کنیم شاید لازم باشد قبل از اینکه روی این مهارت های فرزنندتان کار کنید خودتان نیز در این مورد آموزش ببینید. چرا که تجربه نشان داده است والدینی که خودشان جرات‌مندی ندارند معمولا فرزندان وابسته تربیت می کنند و آنها نیز نمی توانند از حق خودشان دفاع کنند.
 

فرزند شما باید یاد بگیرد که خودش، نیازها و هیجاناتش را محترم بشمارد و به آنها ارزش دهد. او حق انتخاب دارد که مثلاً اسباب بازی مورد علاقه اش را به کودک دیگری بدهد یا خیر.

ما به عنوان والد و اطرافیان هیچ گاه اجازه نداریم او را مجبور به انجام کاری کنیم. او خودش حق انتخاب دارد. لطفاً حق انتخاب او را به رسمیت بشمارید و اگر دیگران و اطرافیان کاری در خلاف این انجام دادند شما به عنوان والد همیشه همراه و کنار فرزندتان باشید و تعارف و رودربایستی را کنار بگذارید.
 

اجازه دهید خودش، هیجانات و نیازهایش را بروز دهد  و شما نیز  او را حمایت و تشویق نمایید.
 

در این مسیر نیز با توجه به سن فرزندتان می توانید از یک مشاور متخصص و متعهد در حوزه ی بازی درمانی کمک های بیشتری دریافت کنید.
 

امیدوارم همواره در مسیر فرزندپروری هاتون بهترین ها در انتظار شما باشد.