سن عقلي فرزندم، 2 سال از سن تقويمي‏اش کمتر است و عقب ماندگي ذهني دارد. با او چگونه بايد رفتار کنم؟...

ج: کودکي که سن عقلي‏اش )Mental age( از سن تقويمي‏اش کمتر است، تفاوت چنداني با کودکان متوسط ندارد. او نيز به بازي )خاک بازي، بالا رفتن از درخت، خانه سازي، اسباب بازي و...( علاقه دارد با اين تفاوت که علاقه‏اش به کودکان کوچک‏تر و اسباب بازي‏هاي متناسب با سنين پايين‏تر است؛ بنابراين در اين گونه امور، با فرزند عقب مانده‏ي خود، برخورد طبيعي داشته و در اموري چون آموزش غذا خوردن، توالت رفتن، نظم و انضباط و... بيشتر از سن عقلي‏اش از او انتظار نداشته باشيد. اموري که بايد از آن‏ها بپرهيزيد: 1. احساس گناه نکنيد و خود را مقصر ندانيد. احساس گناه شما سبب مي‏شود بيش از حد معمول به او توجه کنيد و اين توجه فراوان، مشکلاتي را همچون حسادت فرزندان ديگر و حتي همسر در پي خواهد داشت. 2. از داشتن چنين فرزندي شرمسار نباشيد. والديني که از داشتن چنين فرزندي خجالت مي‏کشند، به او عشق نمي‏ورزند. هر قدر بيشتر به او عشق بورزيد و محبت کنيد، دلپذير و دوست داشتني‏تر مي‏شود. 3. از بهبود او قطع اميد نکنيد که در اين صورت، براي تحصيل مناسب او، خريد اسباب‏بازي، پيدا کردن همبازي و... گامي بر نخواهيد داشت و در نتيجه، استعدادهايش شکوفا نخواهد شد. 4. سعي نکنيد کند ذهني او را ناديده بگيريد. برخي والدين مي‏کوشند هوشمندي فرزند کند ذهن خود را به ديگران اثبات کنند؛ بدين سبب براي آموزش آداب و معاشرت، توالت رفتن، غذا خوردن و... و پيشرفت او، آزارش مي‏دهند و همين امر باعث مي‏شود در مقابل والدين مقاومت کند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد.