( تحصیلات : دیپلم ، 31 ساله )

با سلام و خدا قوت به شما عزيزان
مردي هستم 31ساله داراي يك فرزند پسر 13ماهه، همسرم خانه دار و تحصيلاتش ليسانس مي باشد به مدت دو سال نيم هست كه ازدواج كرديم منزل ما پدري و با يك كوچه نزديك پدر و مادرم هستيم يكسال اول زندگي هيچ مشكلي نداشتيم تقريباً هر روز منزل پدر بوديم و مثل يك خانواده بزرگ به خوشي زندگي ميكرديم ضمنا من دو برادر و دو خواهر نيز در منزل پدرم مي باشند كه همه صبح تا بعد از ظهر منزل نيستند مشكل من زماني شروع شد كه فرزندم به دنيا آمد بهانه گيري ، توهين ها و فحاشي هاي همسرم از همان وقت شروع شد و به هيچ عنوان قانع نميشوند ايشان ادعا ميكنند روابط من با مادر و خواهرم كه سه سال از من بزرگتر هست روابط زن و شوهري مي باشد اين مشكل در حدود يكسال و نيم ادامه دارد و متاسفانه هر روز بدتر از ديروز ميشود حتي در حال حاضر كه رابطه همسرم با خانواده ام تقرببا قطع مي باشد اما ايشان هنوز دست از توهين و فحاشي بر نداشتند و اين روزها تنها چيزي كه به ذهن من خطور ميكند فقط طلاق است لطفا راهنمايي كنيد.با تشكر


مشاور (hassan najafi)

دوست عزیز، طلاق آخرین راهکار اصلاح روابط زناشویی و خانوادگی است. شما باید در صدد ریشه یابی و حل مشکل باشید نه اینکه بخواهید صورت مسئله را پاک کنید. شما به تازگی بچه دار شده اید و نمی توانید فرزند خود را از داشتن پدر و مادر محروم کنید. خودتان خوب می دانید که در فرهنگ ایرانی روابط عروس و مادر شوهر و یا خواهر شوهر تاحدودی آسیب زاست که این آسیب ها ناشی از نگرش نادرست این دو طیف از یکدیگر است. بهتر است زندگی مستقلی داشته باشید. دلیلی ندارد که شما پس از تشکیل زندگی دو نفره دائماً با خانواده تان باشید. هر کس دوست دارد در چهاردیواری منزل خودش راحت باشد. پس به او حق بدهید. آیا شما حاضر بودید یکسال در خانه ی مادر همسرتان باشید و دائماً با آنها حشر و نشر داشته باشید؟ 1. هر رفت و آمد و ارتباطی باید حدود رعایت شود هرگاه چیزی از حالت اعتدال خارج شد آسیب زا می باشد. ممکن است همسر شما به غیر فشارهای محیطی درگیر افسردگی پس از زایمان هم شده باشند. شرایطش را درک کنید به نیازهای او توجه کنید. مراقبش باشید. دوست داشتن و محبت خود را به او نشان دهید و همراه هم به یک کارشناس مراجعه کنید و مشاوره ی حضوری داشته باشید. مشاور می تواند با صحبت رو در رو از احساسات و حالات منفی ایشان مطلع شود و با رفتار درمانی او را آرام نماید. فعلاً تا آرام شدن اوضاع طوری با مادر یا خواهرتان حرف نزنید که حساسیت او را بیشتر کند. بگذارید او احساسات صادقانه ی شما را در یک محیط آرام درک کند. برای انجام کارهای کودک نیز به ایشان کمک کنید. برای مدتی مدارا کنید تا مشکلات حل شود و حتماً همراه هم به مشاوره ی حضوری بروید. اين سوال توسط فرهنگسراي پرسش پاسخ داده شده است . www.porsesh.ir