افراز ( تحصیلات : لیسانس ، 26 ساله )

فوری فوری فوری. خواهش میکنم زودتر جوابمو بدین.
من چند سالی هست با دختری دوست شدم و چون واقعا از هر جهت دختر ایده آل من محسوب میشه قصد ازدواج باهاش دارم. اونم بهم علاقه داره. دختر خونواده دار و تحصیل کرده و با شخصیتیه. رابطه ما هم از اول دوست پسر دوست دختری نبود. یه دوستی مثل همکلاسی اما رفته رفته عمیق تر شد جوری که الان همه فکر و ذکر و زندگیم شده اون. خونوادم هم در جریانن کاملا. خونواده دختر هم میدونن من دخترشونو واسه ازدواج میخوام. من یه سال دیگه میخوام برم خواستگاریش که تا اون موقع یکم شرایطم برای شروع یه زندگی مساعدتر شه. خودمم از لحاظ شغلی کارمندم. ما از هم شناخت کامل داریم و 7 معیاری رو که شما برای ازدواج ذکر میکنین روشون تفاهم کامل داریم. ما در مورد مسائل جنسی هم حرف زدیم و علایق کاملا مشابهی تو این زمینه داریم. البته اینو بگم که فقط حرف زدیم و هیچگونه تماس بدنی با هم نداشتیم تا حالا جز دست دادن معمولی. اما مسئله اینجاست که من بینهایت زیاد براش شهوتی میشم. حتی زمانی که ازش دورم. یعنی حتی فکر بهش منو به اوج شهوت میبره. فقط و فقط اون منو این حالی میکنه. حتی من از نزدیک صحنه نزدیکی دوستم با یه دختر رو دیدم و شاید باورتون نشه که حتی یه سر سوزن حالم تغییر نکرد و تحریک نشدم . البته اینم بگو که خود دختر اصلا از این مسئله خبر نداره. ما فقط چند بار در مورد علائقمون حرف زدیم. نمیتونم بهش فکر نکنم. عاشقشم و از صمیم قلبم میخوامش. نه فقط واسه نزدیکی من همه جوره دوستش دارم و به هیچ عنوان نمیخوام از دستش بدم. آیا اینکه من همیشه واسه خاطرش اینقدر تحریک میشم و شهوتی، مشکل دارم؟ اصلا آدم هوسبازی نیستم و تو زندگیم با هیچ دختری نزدیکی نداشتم. میخوام اولین و آخرین کسی که باهاش باشم همین دختر باشه. به نظرتون این عشق من هوسه؟ آیا همه این حس منو دارن وقتی به کسی علاقمند میشن؟ احساس میکنم از بودن باهاش سیر نمیشم. از کجا مطمئن شم عشقم واقعیه و هوس نیست. خودم میگم واقعیه. اما میترسم مثل همه زوجای دیگه فروکش کنه. آخه همه این زوجایی که امروزه کارشون به جدایی کشیده ، فکر نمیکنم اولش فکر میکردن از هم متنفرن. چون اگه اینجوری بود اصلا ازدواج نمیکردن!!! اونا هم عاشق بودن اما کارشون به جدایی کشید. من با این همه علاقه و احساس نسبت به اون دختر چطور از خودم مطمئن تر شم؟ ممنون میشم اگه فوری جواب بدین.


مشاور (hassan najafi)

دوست گرامی تمام این سخنان شما درست و صحیح اما این ارتباط نزدیک شما در شرایط کنونی جایز نیست و مفسده دارد . دوست عزیزم چرا شما خواستگاری نمی کنیدو مدت لازم را در عقد نمی مانید تا شرایط جور شود و کاملا ارتباط شما حلال و در جهت رضای خدا باشد . این کار با تمام سختی هایش به نفع دنیا و آخرت شماست . حتی دست دادن با ایشان نیز جایز نیست . پس هر چه سریعتر به فکر خواستگاری و ازوداج باشید . این احساسات شما طبیعیه اما راه نجات و چاره خواستگاری و عقد کردن با ایشان است . موفق باشید .