در شب لیله المبیت اگر حضرت علی میدانست کشته میشود آیا خودکشی نبوده و حرام نیست؟اگر میدانست حرام است این...

دوست گرامی باید بدانی که اگر هم ایشان کشته می شدند شهید محسوب بودند و در راه خدا و رسولش به شهادت می رسیدند . چرا باید بگوییم خودکشی . مگر امام حسین علیه السلام نمی دانستند که کشته می شوند چرا . اما این مرگ بهتر از زندگی بود این شهادت در راه خدا بود . پس در نتیجه اگر لیلة المبیت باعث شهادت امام علی علیه السلام هم میشد نمی توان نام خودکشی بر آن نهاد . 1- امامان معصوم(ع) همه چیز را نمی دا نستند ( فرق بین علم خدا وعلم پیامبران و ائمه درهمین است که خداونددر همه حال، همه چیز را میداند ولی پیامبران و ائمه، در همه حال ، همه چیز را نمی دانند) بلکه هر وقت که اراده می کردند و می خواستند، می توانستند به هر موضوعی علم پیدا کنند[i]، و اگر نمی خواستند (یعنی به آن مقام نورانیت خود رجوع نمی کردند)ممکن بود از موضوعی با خبر نمی شدند بنا بر این علم آنان ناشی از اراده و توجه و رجوع آنان به مقام نورانیت ایشان بوده است. 2- علوم غیبی امام دو گونه است: الف: علم به اسباب و مسبباتی که در عالم واقع می شود و وقوع آن حتمی و قطعی است، که در این صورت جای تکلیف و اختیار برای انسان باقی نمی ماند و آن فعل حتماًَ به وقوع می پیوندد. بنابراین در این صورت ائمه علیهم السلام با این که علم داشتند ولی تکلیف و وظیفه نداشتند. چون وظیفه و تکلیف در صورتی وجود دارد که اسباب و مسببات قطعی و حتمی نباشند و جای دخالت انسان باقی باشد. ب: علم به اسباب و شرایط و مقتضیاتی که قطعی و حتمی نیستند، بلکه مشروط به شرایطی هستند. در این صورت است که امام وظیفه دارد با توجه به شرایط،برای حفظ جان خود یا دیگر مؤمنین اقدام نماید. 3- گاهی ائمه علیهم السلام به بعضی از موضوعات علم پیدا نمی کردند. چون اگر علم پیدا می کردند، برای آنان درجه و مقام معنوی محسوب نمی شد. چنان چه امام علی(ع) که شب هجرت پیامبر(ص) [لیله المبیت] در جای پیامبر اکرم(ص) که پر از خطر بود، خوابیدند، اگر می دانستند که این شب را به سلامت به صبح خواهند آورد، دیگر این عمل پرخطر، برای آنحضرت،مقام معنوی در پیشگاه خدا، محسوب نمی شد. با توجه به آن چه که بیان شد،معلوم می شود که یا امام معصوم(ع) به آن مقام نورانی خود رجوع نکرده است و بدون توجه به آن مقام نورانی خویش، نوشیدنی مسموم را نوشیده است،یا امام به این موضوع علم داشته است ولی این موضوع، با توجه به شرایط و عوامل آن،( که از جمله عوامل و شرایط آن پلیدی و جناثت و تصمیم مأمون عباسی بوده است) موضوعی قطعی، حتمی و غیر قابل بر گشت بوده که دیگر تکلیفی برای امام باقی نمی مانده است. و یا برای حفظ و به دست آمدن یک درجه و مقام والای معنوی ،خداوند آن لحظه علم قطعی امام را از آن موضوع بر داشته است. به هر تقدیر این قضیه با عصمت و علم امام سازگاراست و هیچ گونه منافاتی با آن ندارد. الکافی ج10/ صفحه 258 ، باب ان الائمه اذا شاؤوا ان یعلموا علموا