rasool ( تحصیلات : لیسانس ، 23 ساله )

بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت اساتید بزرگوار
جمله ای از مرحوم ملاصدرا (صدرالمتالهین) نقل است که البته تا حدودی مفهوم آن را میدانم ولی میخواستم خواهش کنم برای بنده کاملاً تشریح وتبیین بفرمایید و آن جمله این است که : «انسان وقتی به دنیا می آید یک حیوان بالفعل و یک انسان بالقوه است»
و جمله فوق چه ارتباطی با این شعر مولانا دارد:
از جمادی مردم و نامی شدم
وز نما مردم به حیوان سر زدم
مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم؟ کی از مردن کم شدم؟

با تشکرو سپاس فراوان از شما زحمتکشان عرصه علم و دانش
خدانگهدار


مشاور ( )

با عرض سلام خدمت برادر گرامی! در این مورد باید بگویم گرچه هر دو این انسان های کامل و وارسته تقریبا در یک شاخه علمی و خط فکر بودند اما باز هم به نسبت مکتب فلسفی و برخی مقامات و کرامات متفاوت بودند. به همین نسبت نیز گفتار و سلک فلسفی و عرفانی و اخلاقی و علمی ایشان متفاوت بود . در باب این جملت نیز می توان گفت از جهتی فرموده شما صحیح است که هر دو دارد مراتب کمالیه انسان را بیان می نماید با این تفاوت که مولانا با مشرب عرفانی خود مراتب حرکت و تکامل انسان را از قبل از مرحله آدم شدن(مردم از حیوانی و آدم شدم....) به تصویر کشیده است آن هم نه در عالم خارج و به واقع بلکه در عالم مثالی . یعنی این انسان تا به درجه پتانسیلی نهایت درجه خلقت یعنی یک موجود قابل کمال تا بی نهایت برسد(بار دیگر از ملک پران شوم .. آنچه اندر وهم ناید آن شوم پس عدم گردم عدم چون ارغنون .. گویدم کانا الیه راجعون)باید دارای صفات و ویژگی هایی باشد که یکی صفات جمادات و دیگری نباتات و بالاخره حیوانیت و در نهایت پتانسیلی بنام فطرت و روح متکامل الهی. و این تازه اول راهی است که ملاصدرا میفرماید: «انسان وقتی به دنیا می آید یک حیوان بالفعل و یک انسان بالقوه است» که این موجود که در ابتدا به ظاهر خور و خواب و خشم و شهوتست به فرموده مولی علی روحی فداه و فیک انطوت عالم الاکبرو... درون تو عالم اکبر یعنی فطرت و روح بی نهایت الهی به ودیعه است . تا مگر بتواند آن را کشف و کامل نماید. موفق و مؤید و پیروز باشید.