با سلام و تشکر چکارکنیم کنیم که بچه هامون وقتی بزرگ شدن خجالتی و کمرو نباشن و اینکه اگه کودک تو تجمع...

از میان همسالان او همبازی‌های مناسبی برایش انتخاب کنید. بهتر است این همبازی‌‌ها کمی کوچکتر باشند تا بچهٔ خجالتی شما نسبت به آن‌ها احساس برتری کند و احساس حقارت و عدم اعتماد به‌نفس در او ریشه‌کن شود. نارسائی‌های جسمانی او را در نظرش کم‌اهمیت و کوچک جلوه دهید و در مقابل صفات خوب و استعدادهایش را بستائید و تشویقش کنید. در هر فرصتی با او گفتگو و بحث کنید تا بتواند حرف بزند و اندیشه‌هایش را ابراز کند و به دفاع از عقاید و تصوراتش بپردازد. از بچگی عادتش دهید که شعر یا قصه‌ها و لطیفه‌های جالب را از بر کند و در حضور شما و دیگران بیان دارد. وقتی‌که به مدرسه رفت و خواندن و نوشتن آموخت، تشویقش کنید که قطعات جالب کتابی را با صدای بلند بخواند و با دقت گوش دهید تا مطمئن شود که مورد توجه قرار دارد. حجب و خجالت فرزندتان را به‌صورت نقطه ضعفی به رخ او نکشید و مدام به‌خاطر اینکه خجالتی و دست و پا چلفتی است، او را مورد ایراد و انتقاد و سرکوفت قرار ندهید. در حضور دوستان و همسالانش او را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید و به او تلقین نکنید که با این خجالت وکمروئی هرگز در زندگی موفق نمی‌شود. لباس‌هائی برایش انتخاب نکنید که از نظر زیبائی یا گرانی قیمت تک و انگشت‌نما باشد و توجه و حسادت بچه‌های دیگر را جلب کند. به‌عکس این مورد هم توجه داشته باشید تا به‌خاطر سر و وضع نامناسب در جمع همسالان به احساس حقارت دچار نشود. کودکان از سنین حدود 2 سالگی به مرحله ای از رشد پا می گذارند که منفی گرایی نام دارد. در این مرحله کودک لجباز شده و همیشه تمایل دارد خلاف آنچه را اطرافیان می خواهند عمل کند. علائمی از پرخاشگری و عصبانیت را یاد می گیرد و ... . شما باید سعی کنید اولاً خونسردی خود را حفظ کنید و زمینه را برای تکرار این اعمال در او فراهم نکنید. در این مواقع با پیش کشیدن زمینه های حواس پرتی و جذابیت در موضوع های دیگر حواس او را پرت کنید. از امرو نهی های مستقیم و متوالی خودداری کنید. مخالفت های خود را با دلایل قابل فهم برای کودک و به لحنی کودکانه مطرح کنید. گاهی نیز از بازی برای این امر کمک بگیرید. از تنبیه بدنی اکیداً بپرهیزید چراکه اثر عکس دارد.