سمیرا ( تحصیلات : لیسانس ، 23 ساله )

با سلام و خسته نباشید . من خیلی دچار گناه زبانی میشوم مخصوصا غیبت گاهی هم دروغ . چندوقتی تصمیم گرفتم که خودمو پاک کنم ( کتاب مناظره زبان و اندامها را هم خواندم) ولی همیشه در محیط گناه قرار میگیرم اگر من هم نخواهم گناه کنم بقیه نمیزارن اگه خودم هم غیبت نکنم بقیه غیبت میکنن من میشنوم . از عقوبت گناهام هم کاملا آگاهم نمیدونم باید چی کار کنم لطفا راهنماییم کنید.


مشاور (hasan najafi)

خواهر گرامی خدارو شکر که دوست دارید گناه نکنید این توفیقی است که جز با کمک و استعانت از خدا فراهم نمیشود . حالا که خدا به شما لطف نموده و شما را به عمل خودتان آگاه ساخته اول خدا رو شکر کنید و دوم از او بخواهید که شما را کمک و یاری کند تا از گناه در امان باشید . ببین خواهرم غیبت از گناهان کبیره ای است که آثار سوئی دارد . شما حتما می دانید چه تعبیراتی دین مبین اسلام درباهر غیبت کرده که اصلا باورش برای ما سخت است . در روایتی ذکر شده غیبت یعنی گوشت برادر مرده را خوردن و جایی غیبت را از زنا زشت تر معرفی کرده اند . به هر حال این روایات با این لحن شدید فقط این را می رساند که غیبت آثار منفی بدی در دنیاو آخرت دارد . اینطور نگویید که نه نمیشود غیبت نکرد چرا می شود . فقط کمی همت میخواهد که از این گناه دوری کرد . اگر همت و تلاش شما مراقبت از خودتان باشد بعد از مدتی این ملکه گناه از دورن شما خارج و فاصله میگیرد . فقط شما مراقبت کنید از خود در جایی هم که غیبت میشود یا ترک کنید و هم صحبت نشوید و یا اگر می مانید تذکر دهید و حرف را عوض کنید و یا اگر مقدور نیست توجه خود را منحرف کنید .به هر حال خواهر گرامی حالا که خداوند توفیق بیداری و حیات را بر دل شما نازل کرده قدردان باشید و از گناهان زبانی خود را حفظ کنید . در پایان شما را به حدیث زیر سفارش میکنم قالَ الإمام الجواد - علیه السلام - : الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلی ثَلاثِ خِصال: تَوْفیق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ. «بحارالأنوار، ج 72، ص 65، ح 3» امام محمد تقی جواد الائمه - علیه السلام - فرمود: مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسی كه او را نصیحت نماید.