( تحصیلات : فوق دیپلم ، 29 ساله )

با سلام وشاد باش
من در یک خانواده مذهبی هستم . خواهر برادرهای خوبی دارم .مشکلی که من الان با این ها دارم .اینها به موسیقی روی اوردند .ومن نمی توانم در کنار انها باشم انها سعی میکنند رعایت من را بکنند ولی من خودم از تکه ای که بعد بهم می اندازند ناراحت میشم .الان هم مراسم عروسی یکی از اینها هست میخواهد در مجلس اهنگ بزارد .(او حتی رعایت پدررا هم نمی کند )میگوید که یک شب هست مراسم هم مال من هست . نمی دانم چه کار کنم شرکت کنم یانه در جای هم شنیدم که امام خمینی فرمودند شب عروسی مشکلی ندارد ایا این گفته درست است . چه کارکنم که هم به این خواهر برنخورد وهم رضایت خدا را داشته باشم .باتشکر


مشاور (سيداميرحسين کامراني راد)

با سلام و تشکر از ارتباط شما با قسمت مشاوره راسخون در ابتدا توجه شما را به رهنمودهای مقام معظم رهبری در رابطه با موسیقی جلب می کنم. ایشان می فرمایند: موسیقی ای که انسان را به بیکارگی و ابتذال و بی حالی و واخوردگی از واقعیت های زندگی و امثال این ها بکشاند، موسیقی حلال نیست؛ موسیقی حرام است. موسیقی چنانچه انسان را از معنویت، از خدا و از ذکر غافل کند، حرام است. موسیقی ای که انسان را به گناه وشهوترانی تشویق کند، حرام است؛ از نظر اسلام این است. موسیقی اگر این خصوصیات مضر و موجب حرمت را نداشته باشد، البته آن وقت حرام نیست. این هایی را که من گفتم، بعضی اش در موسیقی بی کلام و در سازهاست؛ بعضی هم حتی در کلمات است. یعنی ممکن است فرضا یک موسیقی ساده بی ضرری را اجرا کنند، لیکن شعری که در این موسیقی خوانده می شود، شعر گمراه کننده ای باشد؛ شعر تشویق کننده به بی نبد و باری، به ولنگاری، به شهوترانی، به غفلت و اینطور چیزها باشد؛ آن وقت حرام می شود. بنابراین، آن چیزی که شاخص حرمت و حلیت در موسیقی است و نظر شریف امام هم در اواخر حیات مبارکشان –که آن نظریه را در باب موسیقی دادند- به همین مطلب بود، این است. موسیقی لهوی داریم. ممکن است موسیقی –به اصطلاح فقهی اش- موسیقی لهوی باشد. «لهو» یعنی غفلت، یعنی دور شدن از ذکر خدا، دور شدن از معنویت، دور شدن از واقعیت های زندگی، دور شدن از کار و تلاش و فرو غلتیدن در ابتذال و بی بندوباری. این موسیقی می شود حرام. اگر این با کیفیت اجرا حاصل شود، اگر با کلام حاصل شود؛ فرقی نمی کند.( بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در جلسه پرسش و پاسخ با جوانان، 13/11/1377) برادر گرامی هیچ گاه دین به ما اجازه نداده که برای رضایت دیگران، رضایت الهی را نادیده بگیریم امام صادق (عليه السلام) می فرمایند: سزاوار نیست مومن در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خدا می شود و او قدرت بر هم زدن آن مجلس(امر به معروف و نهی از منکر) را ندارد. ( اصول کافی، ج2، ص 274) اغلب می گویند عقد و عروسی یک شب است و یک شب خوش باشیم و گناه بکنیم و بعد توبه نماییم، اشکال ندارد! ولی دین به ما این اجازه را نمی دهد و این به خاطر نفعی است که به واسطه ترک و دوری از گناه به انسان می رسد و ضرری که به واسطه گناه به وی می رسد. در ضمن شما بایستی در مواردی که منافات با موازین شرع دارد، محکم و قاطع دستورات شرع مقدس را رعایت نمایید. موفق باشید.