سلام من یه فرد احساساتی هستم الان حدودا 6 ماه بیشتر احساس میکنم باید یه دوست جنس مخالف داشته باشم...

باسلام. احساسات و عواطفي كه بيان كرديد بخشي به هنجار از دوره ي سني خاصي است كه شما در آن قرار داريد (يعني نوجواني). در دوران نوجواني عواطف و احساسات، به اوج خود مي رسد كه اين حالت با ورود به سنين جواني، تعديل مي گردد. گرايش به صميميت با جنس مخالف نيز كه اساس روابط زناشويي و ازدواج در سنين بزرگسالي را تشكيل مي دهد نيز از همين سنين بوجود مي آيد. اما خوب است به اين نكته توجه داشته باشيد كه گرچه اين احساسات، طبيعي اين سنين است اما روابط دوستي با جنس مخالف لزوماً پاسخ مناسبي به اين هيجانات نيست. البته شما در مورد كيفيت عقايد مذهبي خود صحبت نكرديد. اما حتي صرف نظر از منع اين روابط از ديدگاه مذهبي، از ديدگاه روانشناسي هم اين روابط، پاسخ چندان مناسبي به هيجانات شديد دوره ي نوجواني محسوب نمي گردند. چون چنين روابطي، با بستري امن، پايدار، توأم با صداقت و اصالت و متناسب با فرهنگ عمومي جامعه و فرهنگ و عرف خانوادگي مقبول در جامعه ي ما، همخواني ندارند. به طور كلي پيشنهاد بنده اين است كه اولاً بپذيريد كه اين احساساتي كه تجربه مي كنيد براي دوره ي سني كه در حال گذراندن آن هستيد يك امر طبيعي است. دوماً توجه داشته باشيد كه اين احساس، لزوماً نشانگر نيازي اساسي كه حتماً بايد در همين دوره ارضا شود نيست. آنچه كه از لحاظ روانشناسي در اين دوره براي سلامت روان شما لازم است داشتن روابطي صميمي و عميق است كه بهترين حالت آن در فرهنگ و جامعه ي ما روابط دوستي صميمي و عميق با همسن و سال هاي همجنس خودتان است. انشاء الله با گذراندن دوره ي نوجواني و رسيدن به بلوغ اجتماعي و اقتصادي لازم، در سنين جواني، ازدواج مي تواند بهترين پاسخ براي نيازهاي عاطفي و هيجاني شما به صميميت باشد.