علي ( تحصیلات : دیپلم ، 22 ساله )

سلام
چن وقتیه احساس میکنم به یه دختری خیلی وابسته شدم...اخه روز و شبام رو مختل کرده ینی روزی نیست ازش خبری نگیرم اگه ازش بی خبر باشم کلا یه جوری ام
حالا نمیدونم چکار کنم این وابستگی رو کم کنم آخه دوس ندارم اینجوری باشم
باز از اون طرف اونم آدم نیست که منو درک کنه ...
از شما میخوام منو کمکم کنید.
باتشکر


مشاور (سید حبیب الله احمدی)

باسلام. احساس شدید و داغ شما قابل درک است. معمولاً در چنین حالتی، فرد وابسته، تمام زندگی خود را در شخص مورد علاقه اش معنا می کند؛ بدون حضور او احساس آرام و قرار ندارد و وقتی که با او است انگارکه زمان متوقف شده و تمام دنیا تحت تسلط او قرار گرفته است و ... . اینها احساسات و تجربیات درونی به ظاهر زیبا و جذاب و شاعرانه ای است که در داستان ها، رمان ها و فیلم ها زیاد دیده می شود. چنین وابستگی هایی فقط محدود به روابط عاشقانه ی بین دو جنس و ازدواج و حیطه های مربوط به آن نیست، بلکه در موارد قابل توجهی هم بین دو دوست اتفاق می افتد. شاید از دید ادبیات و هنر، این مقولات، ارزشمند و زیبا به نظر برسد، ولی براساس مبانی کاملاً معتبر علم روانشناسی، اینها فقط مانند یک بسته بندی شیک و زیبا بر روی غذای تاریخ مصرف گذشته و مسموم، قلمداد می شوند. در واقع در اکثر قریب به اتفاق موارد، در پشت این وابستگی ها پویایی های ناسالم روانشناختی قرار دارد که ریشه در آسیب های عاطفی دوران کودکی و نوجوانی دارد. در واقع، محرومیت ها یا آسیب های عاطفی و هیجانی که بویژه در دوران کودکی ایجاد می شوند، شکافی در نظام هیجانی فرد به وجود می آورند. در چنین وضعیتی هنگامی که فرد، در سنین نوجوانی یا بزرگسالی در معرض یک رابطه ی عاطفی نسبتاً عمیق قرار می گیرد، این شکاف عاطفی، فعال شده و او را درگیر یک وابستگی عاطفی افراطی می کند. در چنین مواردی، بهترین راه حل برای حل این وابستگی، حل زیربنای آن، یعنی همان گره ی عاطفی است که در سال های قبل، ایجاد شده است. این فرآیند، فرآیند بسیار پیچیده ای است که حتی هر روانشناسی، مهارت لازم برای پرداختن به آن را ندارد. بنابراین بهترین راه حل شما مراجعه به یک روانشناس بالینی خبره و مجرب است که بویژه در حیطه ی مسائل مربوط به روابط بین فردی، دارای مهارت و تخصص کافی باشد. اگر شما هنوز در سنین نوجوانی بودید، شاید گذر زمان و کمی کار روی افکار و هیجاناتتان مسئله را حل می کرد، اما در این سنین، مسئله ی چنین وابستگی هایی بسیار جدی تر از دوره های قبلی، مطرح می شود و حل آن حتماً مستلزم مداخله ی حرفه ای یک روانشناس بالینی است (به صورت چندین جلسه ی حضوری مستمر).