ناشناس ( تحصیلات : فوق لیسانس ، ٢٣ ساله )

سلام
من جواني هستم که به گفته اطرافيان بسيار موفقم. از مراحل اوليه تحصيل داراي معدل بالا بودم و در بهترين دانشگاه درس خوندم. با شاگرد اولي رفتم ارشد و الان اخراي ارشده. ۶ سال دوري از خونواده اي که من فرزند اول بودم و يه برادر داشتم، سخت بود. تا اينکه با ازدواج همراه با عشقم در تهران، اين موضوع سخت تر شد. وابستگي شديدم به همسر و از يک طرف خانواده م، داغونم ميکنه. الان که عقديم،پيش خانواده م يجور نا ارومم و پيش همسرم،جور ديگه. از دو سال پيش اختلالات روحي داشتم و همش نا ارومم. هيچي برام لذت بخش نيست. هيچي ارومم نميکنه. يه چيزي روي قلبم سنگيني ميکنه. خيلي پيش روانشناس و روانپزشک رفتم.ولي هيشکي راه حل نميگه. همه دنبالريشه ميگردن. همسرم عاليه. هر شب باهام راجع بهش صحبت ميکنه. ولي من انگار نه انگار. ميترسم خسته شه. تورو خدا کمکم کنين. دارم ميميرم. با اينکه علايم افسردگي شديد رو دارم،ولي خودکشس فقط درصورتي درسته که عزيزانت نباشن. فکر ناراحت شدن اونا بعد از من،مانعم ميشه


مشاور (خانم سعیده صفری)

باسلام. خواهر عزيزم گاهی در اثر شرایط دشواری که در زندگی به انسان تحمیل می شود، نظام خلقی انسان کاملاً آسیب می بیند به طوریکه خلق، بسیار پایین می آید (خلق غمگین حاکم می شود)، احساس بی انرژی بودن ایجاد می شود، به چيزهايي كه قبلا لذت مي برديد علاقه اي نشان نمي دهيد و مدام نگران آينده با سرزنش كردن خود به خاطر حوادث گذشته هستيد، . توضيحاتي كه ارائه كرديد، براي مطرح كردن يك تشخيص روانشناختي، كافي نيست و حالات شما می تواند در یک طیف گسترده از خلق پایین تا یک اختلال روانشناختی خاص گسترده باشد. ولي آنچه واضح است به نظر مي رسد كه دچار خلق افسرده شده ايد كه اكثر اوقات همراه با اضطراب مي باشد. با این حال اين تنها در حد يك فرض است و براي تاييد آن به مصاحبه ي تشخيصي و باليني دقيق نياز است و تا زمانیکه مورد مصاحبه ی دقیق یک روانپزشک یا روانشناس قرار نگیرید، نمی توان به طور قطع گفت که شما اختلال روانپزشکی خاصی دارید یا خیر. ثانیاً حتی اگر وجود این اختلال روانپزشکی، در مورد شما محرز شود، دال بر این نخواهد بود که شما به یک مرض لاعلاج دچار شده اید. اختلالات روانپزشکی هم مانند بسیاری بیماری های جسمی مثل تیروئید و ... نوعی بیماری محسوب می شوند که اتفاقاً در بسیاری از موارد، مانند بیماری های جسمی، منشأ زیستی دارند. داروهایی که برای این اختلالات، مصرف می شوند نیز مانند داروهای بیماری های جسمی، به تنظیم قسمت هایی از بدن می پردازند. با اين حال توجه داشته باشيد كه پراكندگي نشانه هاي ناراحت كننده ي شما نشان دهنده ي وجود چندين مشكل يا اختلال در شما نيست، بلكه همه ي آن ها به يك مشكل يعني همان افسردگي بازمي گردد. افسردگي اگرچه يك اختلال ناراحت كننده و قابل درمان است. در درجات شديد، درمان دارويي به رواندرماني اولويت دارد. بنابراین توصیه ی اکید دارم که هرچه زودتر به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه نمایید تا اولاً ماهیت مسئله ی خلقی شما دقیقاً مشخص شود و ثانیاً در صورت لزوم،‌ تحت درمان دارویی یا روان درمانی در جهت بهبود مسائل خلقی خود، قرار بگیرید. ولي مسئله اي كه به آن اشاره كرديد اين است كه روانشناسان زيادي را امتحان كرده ايد و مطمئنا به نظرتان از هيچ كدام نتيجه اي نگرفته ايد . بهتر است اين روند را تغيير داده و اين باور خود را اصلاح كنيد كه با يكبار يا دوبار مراجعه به روانشناس يا يك هفته مصرف دارو وضعيتتان تغيير خواهد كرد. چون داروهاي روانشناسي حداقل 1 ماه زمان نياز دارند تا اثربخشي خود را نشان دهند و در كنار مصرف دارو شما به جلسات مداوم روان درماني نياز داريد تا خلقتان را بهبود ببخشيد. اما اين نويد را به شما مي دهم كه با توجه به سابقه ي موفقي كه قبلا داشته ايد و حمايت هاي همسرتان پيش آگهي بيماريتان را مثبت مي بينم.