با عرض سلام و خسته نباشیدمن در محل کار با افرادی...

باسلام. به احتمال قریب به یقین، شما امکان عوض کردن این شغل را ندارید و به نوعی تنها راه ممکن برای شما، کنار آمدن با این مسئله است. البته حتی اگر امکان تعویض محیط کاریتان را هم داشتید، باز هم بهترین راه حل برای شما، کنار آمدن با این مسئله بود به جای آنکه از آن فرار کنید. زیرا همانطور که خودتان هم احتمالاً کم و بیش می دانید، این رفتارها در بسیاری از محیط های شغلی به درجات مختلف وجود دارد. حتی در محیط های بسیار سطح بالا، فرهنگی و تحصیل کرده هم به وفور می توان شاهد تعارضات و مسائل بین فردی در میان همکاران بود. مطمئناً در چنین شرایطی، بی خیالی و خوش بینی و مثبت نگری مفرط، فقط منجر به افزایش ضریب آسیب پذیری شما خواهد شد. بنابراین توصیه ی اول من، مبنی بر خوش بین بودن و تسامح نسبت به رفتارهای آسیب زننده ی همکارانتان نیست. اتفاقاً در محیطی که احتمال آسیب و ضرر وجود دارد، لازم است که از خوش بینی بیجا اجتناب کنید و در حد معقولی نسبت به منافع خود، هشیار و مراقب باشید. اما این به معنی آن نیست که به ستیزه جویی و مقابله به مثل برخیزید. زیرا این رفتارها حتی اگر در واکنش به رفتارهای همکارانتان باشد، در نهایت از شما هم همان چیزی را می سازد که در آن ها می بینید. به عبارت دیگر می توان بد نبود اما در مقابل بدی دیگران از خود محافظت کرد. بنابراین بهترین رفتار در چنین محیطی این است که اولاً روابط خود را حتی در ظاهر و به صورت سطحی هم که شده با همکارانتان حفظ کنید. در چنین شرایطی، مدارا کردن بسیار بیشتر از دشمنی کردن، به سود شما خواهد بود. اما در حین این مدارا و دوستی سطحی و ظاهری، مراقب منافع خود و آسیب های احتمالی که ممکن است از جانب همکارانتان به شما برسد هم باشید. به عبارت دیگر، رفتار عاقلانه در چنین موقعیتی این است که روابط حسنه ی خود را با همکاران، حفظ کنید ولی از اعتماد کامل، به آن ها اجتناب کنید. سعی کنید روی کار خودتان متمرکز شوید ولی در عین حال، به طور کامل از آنچه که در پشت پرده ی محیط کارتان می گذرد نیز بی اطلاع نباشید. نکته ی آخر هم که به احساس رنجش شما مربوط می شود، این است که بپذیرید که این رفتارها و نابهنجاری ها جزء تفکیک ناپذیر اکثر محیط های شغلی اداری است. بنابراین این محدودیت را هم مانند بسیاری ازمحدودیت های زندگی، بپذیرید و این انتظار غیرواقع بینانه را که «نباید این رفتارها در محیط کار شما باشد» را کنار بگذارید. این انتظار در سطح یک «ترجیح» بسیار عاقلانه است اما در سطح یک «باید»، منطقی و عاقلانه نیست و فقط منجر به تشدید احساس ناکامی شما می شود.