ناشناس ( تحصیلات : فوق دیپلم ، 35 ساله )

باسلام وتشکر از مطالب جالب و اموزنده ی شما
من کودکی یک سال وده ماهه دارم ازده ماهگی او من به دانشگاه رفتم این درحالیست که فرزندم را نزد مادرم گذاشتم ما باهم در یک اپارتمان دو طبقه زندگی میکنیم ترم اول و دوم را به سختی گذراندم فکر میکردم او هرچه بزرگتر شود وابستگیش به من کمتر میشود اما حالا بعد از گذشت دو ترم از تحصیلم که یک سال وده ماه دارد وابستگی او به حدی شده که زندگیم راکلا مختل کرده حتی برای کوچکترین امور زندگی مستاصل شدم حتی لحظه ای از من جدایی ندارد نزد همسرم نیز به اندازه ی من ارامش ندارد ازطرفی مسئولیت تحصیل از جانب دیگر نرسیدن به کیفیت زندگی مطلوب و نرسیدن به وظایف همسرداری به شدت در فکر و روح من وهمسرم تاثیر منفی گذاشته وارامش را از ما سلب نموده به شدت در روابط من وهمسرم تاثیر سوء گذاشته بطوریکه از داشتن فرزند بیزار وپشیمان شدیم لطفا بدون اینکه به من ترک تحصیل را پیشنهاد کنید راهنماییم کنید بسیار متشکرم


مشاور (خانم سعیده صفری)

باسلام. خواهر عزیزم شما حق دارید با وجود فرزند دلبندتان به تحصیل و کارهای مورد علاقه تان بپردازید، و کسی نمی تواند شما را مجبور به انجام کاری کند. با این حال دلایل زیادی می تواند رفتار فرزندتان که شما را بسیار مستاصل ساخته توجیه کندکه از خلق و خو ، شخصیت، اختلال های دوران کودکی و حتی نحوه برخورد شما و مادرتان گسترده است. بنابراین به شما توصیه می کنم در اسرع وقت همراه با کودکتان به یک متخصص کودک یا روانشناس بالینی مراجعه کنید تا کودک شما را از نزدیک بررسی کرده و راهنمایی تان کند.