ببخشید از سوالات زیادم.فرد بهشتی با تلاش بهشتی شده...

کاریر محترم : از حسن اعتمادتان به مشاوره راسخون، تشکر می‌کنیم از مجموع آیات و روایات استفاده می شود که هر چه بهشتیان بخواهند، در اختیارشان گذاشته می شود و از جمله نعمت های بهشتی، همسران بهشتی است که در چندین آیه از قرآن مجید در توصیف همسران بهشتی تعبیر به «حور العین» شده است. حور، جمع حوراء، به معنای زنی است که سفیدی چشمش بسیار سفید و سیاهی آن نیز بسیار سیاه باشد و یا به معنای زنی است که دارای چشمان سیاه چون چشم آهو باشد. «عین» در این جا جمع کلمه «عیناء»، به معنای درشت چشم می باشد. (1) بنابراین، معنای لغوی «حور العین» مشخص است و مراد از آن، زنانی هستند که دارای چشمانی زیبا و جذاب هستند. اما نکته ای که شایان ذکر است این است که گرچه "حور العین" از حیث ادبیات عرب به صورت مؤنث ذکر شده، اما دلیلی بر إنحصار این نعمت به مردان وجود ندارد و زنان نیز می توانند در بهشت از مردانی که دارای چشمانی زیبا هستند، بهره مند گردند و این گونه تعبیرات قرآن، برخاسته از نگرش آن به رعایت حرمت زنان است. طبیعى است که مؤدبانه و عفیفانه سخن گفتن با زنان، یکى از راه‏هاى حفظ حرمت آنان است و این به معناى محرومیت زنان از نعمت های بهشتی نیست؛ چنان که در سایر آیات این گونه بیان شده که :«وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیراً؛ (2) و کسى که چیزى از اعمال صالح را انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که ایمان داشته باشد، چنان کسانى داخل بهشت مى‏شوند و کم ترین ستمى به آن ها نخواهد شد». خداوند متعال در آیات متعددی برای همه کسانی که اهل ایمان و عمل صالح باشند، اعم از زن و مرد، وعده «أزواج مطهره» (همسرانی پاک و پاکیزه) داده است؛ چنان که فرموده: «وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً لَهُمْ فیها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ نُدْخِلُهُمْ ظِلاًّ ظَلیلاً؛ (3) و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، به زودى آن ها را در باغ هایى از بهشت وارد مى‏کنیم که نهرها از زیر درختانش جارى است. همیشه در آن خواهند ماند و همسرانى پاکیزه براى آن ها خواهد بود و آنان را در سایه‏هاى گسترده (و فرح بخش) جاى می دهیم». ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که اگر روی سخن بیش تر آیات قرآن با مردان است، به سبب حضور فعال مردان در صحنه زندگى اجتماعى است؛ به این معنا که از آغاز تاریخ تا زمان نزول قرآن، حتى تاکنون، زندگى اجتماعى در ابعاد مختلف اقتصادى، نظامى، ادارى، فرهنگى، با تلاش و تکاپوى مردان شکل مى گرفته است؛ البته این خود معلول توانایى ها و استعدادهاى فیزیکى و روانى مردان است و زنان در این زمینه نقش برجسته و چشمگیرى نداشته اند. در چنین وضعیتى طبیعى است که وقتى قرآن از صحنه هاى زندگى بشر گزارش مى کند، محور سخن او جلوه هاى زندگى مردان باشد. یا وقتى به رویدادهاى زمان نزول مى پردازد، روى سخن با کسى باشد که میدان دار زندگى اجتماعى است. اما در باره استفاده ابزاری از زنان باید بگوییم که زنانی که مختار آفریده شده اند و هدف از خلقت آن ها رسیدن به تکامل انسانی است، نباید ابزاری برای شهوت رانی انسان های زیاده خواه قرار بگیرند؛ اما "حور العین" اساساً برای این هدف خلق شده اند که در خدمت مؤمنان و بهره مندی ایشان باشند. خدمت به مؤمنان، هر چند در مسائل جنسی باشد، مذموم نیست و این گونه انتقادات از این جا نشأت گرفته که برخی خیال می کنند اصل لذت جنسی بردن، محکوم و مردود است؛ در حالی که عقل و و حی، اصل لذت و بهره مندی جنسی را مذمت نمی کنند؛ بلکه طغیان و زیاده روی و هرج و مرج جنسی را مردود می داند و لذت جنسی هم همانند سایر لذت ها و نعمت ها، از سوی خداوند متعال برای رشد و تکامل انسان ها است؛ چنان که وقتی مردان در دنیا در راه تأمین نیازهای خوراکی و پوشاکی زنان خود بر می آیند، کسی اعتراض نمی کند که ابزاری برای راحتی زنان می باشد و از مردان استفاده ابزاری شده است. پی نوشت ها: 1. آیت الله مکارم شیرازى، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، 1374ش، ج ‏21، ص 212. 2. نساء (4)، آیه 124. 3. نساء (4)، آیه 57.