پرسش :
ویژگی های دانشجویان و دانش پژوهان خوب، چیست؟
شرح پرسش :
پاسخ :
پاسخ اجمالی:
نمونه ای از ویژگی ها و آداب مهم برای کسی که در طلب دانش است -چه از دانش آموز، دانشجو و طلبه- عبارت است از: تزکیه نفس و خودسازی، تلاش و نشاط علمی، بزرگداشت مقام استاد، درک و بینش درست سیاسی و ... .
مهم ترین ویژگی دانشجو و دانش پژوه خوب، همچنین ادب تحصیل علم، این است که در مسیر یادگیری و رشد علمی، دارای نیّت پاک باشند و در جهت هدفی الاهی و انسانی گام بردارند. نیز در راه تحصیل علم باید -در خواندن، نوشتن، مباحثه، تفکّر، حفظ کردن مطالب، و...- همواره کوشا بود، و همبستگی با اشتغالات علمی را مطلوبِ خویش برشمرده و آن را سرمایه زندگانی خود دانست.
پاسخ تفصیلی:
بحث از ویژگی ها و آداب مهم برای دانشجویان و دانش پژوهان – چه دانش آموز، دانشجو و چه طلبه - در چند بخش زیر به اختصار بیان می شود و برای آگاهی بیشتر به منابع مربوطه مراجعه شود:
الف. تزکیه نفس و خودسازی
تزکیه نفس و خودسازی - رهیدن از رذایل و رسیدن به فضایل اخلاقی- با اعمال ویژه ای همراه و قابل تحقّق است که در این بخش از بحث چند نمونه بیان می شود:
1. اخلاص و پاک سازی نیّت
نخستین ویژگی و ادب تحصیل علم که باید به عنوان یک امر ضروری و قطعی مورد توجّه دانش پژوهان قرار گیرد، این است که در مسیر یادگیری و رشد علمی، دارای نیّت پاک باشند و در جهت هدفی الاهی و انسانی گام بردارند؛ زیرا محور و کانون ارزش عمل و رفتار هرکسی بر قصد و نیّت و جهت گیری او مبتنی است. براساس همین قصد و نیّت است که اعمال و رفتار انسان گاهی همچون سفال و کوزه شکسته ای فاقد ارزش می شود، و گاهی نیز همین اعمال و رفتار در سایه نیّت و جهت یابی، و هدف گیریِ درست و الاهی، همانند گوهری گرانبها آنچنان دارای ارزش و اعتبار می گردد که نمی توان آن را به علّت گرانمایگی، ارزیابی کرد، و گاهی نیز همین اعمال و رفتار، به جهت هدف گیری های نادرست و غیرانسانی به صورت وزر و وبالی بر دوش انسان سنگینی کرده، و برگه های جرم و گناه فزون تری بر صفحات زندگی و پرونده اعمال سیاه او اضافه خواهد نمود. [1] همان طور که در سخنان مبارک رسول اکرم (ص) آمده است:
«مردم در روز قیامت بر حسب نیّت ها (و اراده های خویش)، محشور می شوند». [2]
«علم و دانش را با این اهداف [بی ارزش] نیاموزید که با سفیهان و نابخردان درافتید، و با دانشمندان به جدال و ستیز برخیزید، و یا نظر مردم را به خود معطوف سازید؛ بلکه در گفتار خویش، پویای همان اهدافی باشید که در پیشگاه خداوند متعال و در نزد او قرار دارد؛ زیرا آنچه نزد خدا است پایدار و فناناپذیر است؛ چون خداوند، باقی و پایدار است...». [3]
بنابراین، دانشجویان و دانش پژوهان ، در کوشش های علمی و عملی خود رضایت خدا و طاعت از فرمانِ او و پیراستن خویش از رذایل اخلاقی و ارشاد بندگان خدای متعال به حقایق دین و خدمت به اسلام را هدف خویش قرار دهند. و از اهداف دنیاییِ نادرست و کم ارزش دوری کنند. همچنین نباید هدف از کسب علم و دانش، برتری جویی و بالیدن نسبت به دیگران قرار گیرد.
2. هماهنگی گفتار و رفتار با علوم معنوی
یکی دیگر از ویژگی هایی که باید دانشجویان و دانش پژوهان در حوزه علوم معنوی و معارف دینی به آن اهتمام و عنایت داشته باشند، این است که همراه با آموختن این علوم و آگاهی ها، به تدریج، این معارف را بکار بندند. علم و دانش به منزله درخت، و عمل کردن بر طبق آن بسان میوه همان درخت است.
امام صادق (ع) فرمود: «اگر عالم و دانشمند به علم خود عمل نکند، موعظه و اندرز او از دلها می لغزد، چنان که باران از سنگ صاف بلغزد ». [4]
3. پالایش دل از رذایل اخلاقی
کسی که در راه کسب دانش است، باید دل و جان خود را از رذایل اخلاقی که شخصیّت روحی و معنوی انسان را به انحطاط و نابودی می کشاند، پالایش کند و خود را آراسته به فضایل اخلاقی نماید. [5]
4. اهتمام به انجام واجبات و ترک محرّمات
اهل علم - همانند دیگر انسان ها - باید به انجام واجبات؛ مانند نماز، روزه، و ... اهتمام داشته، و از گناهان دوری کنند؛ زیرا اعضا و اندام های انسان نیز دارای احکام خاص است که در جاهای مناسب خود – مانند کتاب های فقهی و رساله توضیح المسائل - مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که هر فرد مسلمانی باید ناگزیر آنها را فرا گیرد و در برابر این مقررّات، سر تسلیم و طاعت فرود آورد.
ب. تلاش، تحرّک و نشاط علمی
محتوای این ویژگی ضمن موارد ذیل بیان می شود:
1. در راه تحصیل علم باید - در خواندن، نوشتن، مباحثه، تفکّر، حفظ کردن مطالب، و... - همواره کوشا بود، و همبستگی با اشتغالات علمی را مطلوبِ خویش برشمرده و آن را سرمایه زندگانی خود دانست. [6] پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند – عزّ و جلّ – می فرماید: مذاکرات و گفت و گوهای علمی در میان بندگانم – به شرط آنکه این مذاکرات، آنان را به امر و فرمان و شناخت من، رهنمون باشد – از عواملی است که می تواند قلب های مرده و دل های خفته را زنده و بیدار سازد». [7]
2. پا گذاشتن در محیط درس و مدرسه، این وظیفه را برعهده انسان مى گذارد که آنچه یاد گرفته به دیگران نیز بیاموزد. انبار کردن دانش و دریغ داشتن آن از دیگران کار مطلوبى نیست. از این رو، اهل علم نباید در انتقال آگاهی هاى خود به کسانی که در مقام علمی پایین تر و ضعیف هستند، تنگ نظر و بخیل باشند، بلکه موظّف اند آنچه را مى دانند به تناسب به آنها بیاموزند و بر معلوماتشان بیفزایند. امام باقر (ع) فرمود: «زکات علم این است که آن را به بندگان یاد بدهى». [8]
3. از معاشرت با افرادی که دانشجو و دانش پژوه را از مسیر تحصیل و هدفش منحرف، و به خود سرگرم می سازند، به ویژه افرادی که عُمر خویش را بیهوده صرف می نمایند، خودداری کند. [9]
4. در مقدار آموختن راضی باشد، ولی قانع نباشد، و با وجود این که می تواند اندوخته هایِ علمی را در خویشتن ذخیره سازد به سرمایه کم و اندوخته های کمِ علمی قانع نشود، و تلاش و کوشش علمی را به آینده موکول نکند و تأخیر نیندازد؛ زیرا در لابلای تأخیر در هر کاری، ممکن است آفات و حوادثی زیانبار پیش آمد کند؛ همان طور که امام علی (ع) فرموده است: «استفاده نکردن از فرصتها و به هدر دادن آنها پشیمانى و اندوه مى آورد». [10] علاوه بر این می تواند فرصت های دیگر را که در پیش دارد، صَرفِ تحصیل مطالب سودمندِ دیگر نماید.
ج. بزرگداشت مقام معلّم و استاد
هرکه به تحصیل علم و دانش مشغول است، باید با دیده تکریم و احترام به معلّم و استاد خویش بنگرد؛ زیرا اگر شاگرد با چنین دیدگاهی احترام آمیز به استاد خود بنگرد، می تواند به بهره گیری از استاد و نفوذ و ثباتِ بیان و گفتارِ او در ذهن خود کمک نماید. [11] بنابراین، شاگرد باید حقوق استاد خود را بشناسد سپس آنها را عملی نماید. [12]
ائمه اطهار (ع) درباره احترام شاگرد به استاد و حقوقی که او باید در حقّ معلّم خویش رعایت نماید، بسیار سفارش فرموده اند و مصادیقی را نیز برای تحقّق این احترام و ادب شمرده اند، مانند این که امام سجّاد (ع) این موارد را به عنوان حقوق استاد بر گردن شاگرد برمی شمرند:
1. مقام استاد را بزرگ بداند؛ 2. به مجلس درس استاد احترام نهد؛ 3. به سخنان او گوش دهد؛ 4. شاگرد ذهن خود را تنها براى [گوش دادن به سخنان] او اختصاص دهد؛ 5. فهم خود را براى استاد به کار گیرد؛ 6. با دلى پاک به سخنان او گوش سپارد و ... . [13]
د. داشتن درک و بینش سیاسی و اجتماعی
دانشجویان و دانش پژوهان به عنوان قشر فرهنگی جامعه باید نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی آگاهی و بینش داشته باشند، تا اندازه ای که به تحصیل علم و دانش آنان آسیبی نرساند و دانشجو و دانش پژوه را از هدف علمی او دور نکند.
امام علی (ع) فرموده است: «کسى که اوضاع روزگار خود را می شناسد از آمادگى در مقابل مقتضیات آن غفلت نمى ورزد». [14]
ویژگی های یک دانشجو و دانش پژوه خوب و آداب تحصیل علم و دانش مباحث بیشتری را در بر دارد که در این باره می توان به منابع اختصاصی مربوط به آداب تعلیم و تعلّم مانند کتاب «منیة المرید فی أدب المفید و المستفید» [15] که ترجمه و شرح آن نیز هست، مراجعه کرد.
پی نوشتها:
[1] . حجّتی، سید محمدباقر، آداب تعلیم و تعلّم در اسلام (تحریری جدید از ترجمه گزارش گونه کتاب منیة المرید فی أدب المفید و المستفید)، ص 120،(با تلخیص و ویرایش)، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چاپ بیستم، 1374ش.
[2] . علامه مجلسى، بحار الأنوار، ج 67، ص 249، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق؛ شهید ثانى، زین الدین بن على، منیة المرید فی أدب المفید و المستفید، محقق و مصحح: مختارى، رضا، ص 133، مکتب الإعلام الإسلامی، قم، چاپ اول، 1409ق.
[3] . بحارالانوار، ج 2، ص 38؛ منیة المرید فی أدب المفید و المستفید، ص 135.
[4] . کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ج 1، ص 44، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[5] . حقایق و مصادیق مربوط به رذائل و فضایل اخلاقی در کتاب هایی اخلاقی بحث شده که لازم است مورد مطالعه و مراجعه قرار گیرد؛ و نیز ر.ک: islamquest.net/fa/archive/question/2741 .
[6] . ر.ک: آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 208 و 209.
[7] . الکافی، ج 1، ص 41.
[8] . همان.
[9] . آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 342 و 343.
[10] . بحار الأنوار، ج 68، ص 217.
[11] . آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 369 و 370.
[12] . ر.ک: islamquest.net/fa/archive/question/6986.
[13] . ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول (ص)، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ص 260، جامعه مدرسین، قم، چاپ دوم، 1404ق.
[14] . الکافی، ج 8، ص 23.
[15] . اثر شهید ثانی، زین الدین بن علی عاملی (شهادت، 966ق).
منبع: www.islamquest.net
پاسخ اجمالی:
نمونه ای از ویژگی ها و آداب مهم برای کسی که در طلب دانش است -چه از دانش آموز، دانشجو و طلبه- عبارت است از: تزکیه نفس و خودسازی، تلاش و نشاط علمی، بزرگداشت مقام استاد، درک و بینش درست سیاسی و ... .
مهم ترین ویژگی دانشجو و دانش پژوه خوب، همچنین ادب تحصیل علم، این است که در مسیر یادگیری و رشد علمی، دارای نیّت پاک باشند و در جهت هدفی الاهی و انسانی گام بردارند. نیز در راه تحصیل علم باید -در خواندن، نوشتن، مباحثه، تفکّر، حفظ کردن مطالب، و...- همواره کوشا بود، و همبستگی با اشتغالات علمی را مطلوبِ خویش برشمرده و آن را سرمایه زندگانی خود دانست.
پاسخ تفصیلی:
بحث از ویژگی ها و آداب مهم برای دانشجویان و دانش پژوهان – چه دانش آموز، دانشجو و چه طلبه - در چند بخش زیر به اختصار بیان می شود و برای آگاهی بیشتر به منابع مربوطه مراجعه شود:
الف. تزکیه نفس و خودسازی
تزکیه نفس و خودسازی - رهیدن از رذایل و رسیدن به فضایل اخلاقی- با اعمال ویژه ای همراه و قابل تحقّق است که در این بخش از بحث چند نمونه بیان می شود:
1. اخلاص و پاک سازی نیّت
نخستین ویژگی و ادب تحصیل علم که باید به عنوان یک امر ضروری و قطعی مورد توجّه دانش پژوهان قرار گیرد، این است که در مسیر یادگیری و رشد علمی، دارای نیّت پاک باشند و در جهت هدفی الاهی و انسانی گام بردارند؛ زیرا محور و کانون ارزش عمل و رفتار هرکسی بر قصد و نیّت و جهت گیری او مبتنی است. براساس همین قصد و نیّت است که اعمال و رفتار انسان گاهی همچون سفال و کوزه شکسته ای فاقد ارزش می شود، و گاهی نیز همین اعمال و رفتار در سایه نیّت و جهت یابی، و هدف گیریِ درست و الاهی، همانند گوهری گرانبها آنچنان دارای ارزش و اعتبار می گردد که نمی توان آن را به علّت گرانمایگی، ارزیابی کرد، و گاهی نیز همین اعمال و رفتار، به جهت هدف گیری های نادرست و غیرانسانی به صورت وزر و وبالی بر دوش انسان سنگینی کرده، و برگه های جرم و گناه فزون تری بر صفحات زندگی و پرونده اعمال سیاه او اضافه خواهد نمود. [1] همان طور که در سخنان مبارک رسول اکرم (ص) آمده است:
«مردم در روز قیامت بر حسب نیّت ها (و اراده های خویش)، محشور می شوند». [2]
«علم و دانش را با این اهداف [بی ارزش] نیاموزید که با سفیهان و نابخردان درافتید، و با دانشمندان به جدال و ستیز برخیزید، و یا نظر مردم را به خود معطوف سازید؛ بلکه در گفتار خویش، پویای همان اهدافی باشید که در پیشگاه خداوند متعال و در نزد او قرار دارد؛ زیرا آنچه نزد خدا است پایدار و فناناپذیر است؛ چون خداوند، باقی و پایدار است...». [3]
بنابراین، دانشجویان و دانش پژوهان ، در کوشش های علمی و عملی خود رضایت خدا و طاعت از فرمانِ او و پیراستن خویش از رذایل اخلاقی و ارشاد بندگان خدای متعال به حقایق دین و خدمت به اسلام را هدف خویش قرار دهند. و از اهداف دنیاییِ نادرست و کم ارزش دوری کنند. همچنین نباید هدف از کسب علم و دانش، برتری جویی و بالیدن نسبت به دیگران قرار گیرد.
2. هماهنگی گفتار و رفتار با علوم معنوی
یکی دیگر از ویژگی هایی که باید دانشجویان و دانش پژوهان در حوزه علوم معنوی و معارف دینی به آن اهتمام و عنایت داشته باشند، این است که همراه با آموختن این علوم و آگاهی ها، به تدریج، این معارف را بکار بندند. علم و دانش به منزله درخت، و عمل کردن بر طبق آن بسان میوه همان درخت است.
امام صادق (ع) فرمود: «اگر عالم و دانشمند به علم خود عمل نکند، موعظه و اندرز او از دلها می لغزد، چنان که باران از سنگ صاف بلغزد ». [4]
3. پالایش دل از رذایل اخلاقی
کسی که در راه کسب دانش است، باید دل و جان خود را از رذایل اخلاقی که شخصیّت روحی و معنوی انسان را به انحطاط و نابودی می کشاند، پالایش کند و خود را آراسته به فضایل اخلاقی نماید. [5]
4. اهتمام به انجام واجبات و ترک محرّمات
اهل علم - همانند دیگر انسان ها - باید به انجام واجبات؛ مانند نماز، روزه، و ... اهتمام داشته، و از گناهان دوری کنند؛ زیرا اعضا و اندام های انسان نیز دارای احکام خاص است که در جاهای مناسب خود – مانند کتاب های فقهی و رساله توضیح المسائل - مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که هر فرد مسلمانی باید ناگزیر آنها را فرا گیرد و در برابر این مقررّات، سر تسلیم و طاعت فرود آورد.
ب. تلاش، تحرّک و نشاط علمی
محتوای این ویژگی ضمن موارد ذیل بیان می شود:
1. در راه تحصیل علم باید - در خواندن، نوشتن، مباحثه، تفکّر، حفظ کردن مطالب، و... - همواره کوشا بود، و همبستگی با اشتغالات علمی را مطلوبِ خویش برشمرده و آن را سرمایه زندگانی خود دانست. [6] پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند – عزّ و جلّ – می فرماید: مذاکرات و گفت و گوهای علمی در میان بندگانم – به شرط آنکه این مذاکرات، آنان را به امر و فرمان و شناخت من، رهنمون باشد – از عواملی است که می تواند قلب های مرده و دل های خفته را زنده و بیدار سازد». [7]
2. پا گذاشتن در محیط درس و مدرسه، این وظیفه را برعهده انسان مى گذارد که آنچه یاد گرفته به دیگران نیز بیاموزد. انبار کردن دانش و دریغ داشتن آن از دیگران کار مطلوبى نیست. از این رو، اهل علم نباید در انتقال آگاهی هاى خود به کسانی که در مقام علمی پایین تر و ضعیف هستند، تنگ نظر و بخیل باشند، بلکه موظّف اند آنچه را مى دانند به تناسب به آنها بیاموزند و بر معلوماتشان بیفزایند. امام باقر (ع) فرمود: «زکات علم این است که آن را به بندگان یاد بدهى». [8]
3. از معاشرت با افرادی که دانشجو و دانش پژوه را از مسیر تحصیل و هدفش منحرف، و به خود سرگرم می سازند، به ویژه افرادی که عُمر خویش را بیهوده صرف می نمایند، خودداری کند. [9]
4. در مقدار آموختن راضی باشد، ولی قانع نباشد، و با وجود این که می تواند اندوخته هایِ علمی را در خویشتن ذخیره سازد به سرمایه کم و اندوخته های کمِ علمی قانع نشود، و تلاش و کوشش علمی را به آینده موکول نکند و تأخیر نیندازد؛ زیرا در لابلای تأخیر در هر کاری، ممکن است آفات و حوادثی زیانبار پیش آمد کند؛ همان طور که امام علی (ع) فرموده است: «استفاده نکردن از فرصتها و به هدر دادن آنها پشیمانى و اندوه مى آورد». [10] علاوه بر این می تواند فرصت های دیگر را که در پیش دارد، صَرفِ تحصیل مطالب سودمندِ دیگر نماید.
ج. بزرگداشت مقام معلّم و استاد
هرکه به تحصیل علم و دانش مشغول است، باید با دیده تکریم و احترام به معلّم و استاد خویش بنگرد؛ زیرا اگر شاگرد با چنین دیدگاهی احترام آمیز به استاد خود بنگرد، می تواند به بهره گیری از استاد و نفوذ و ثباتِ بیان و گفتارِ او در ذهن خود کمک نماید. [11] بنابراین، شاگرد باید حقوق استاد خود را بشناسد سپس آنها را عملی نماید. [12]
ائمه اطهار (ع) درباره احترام شاگرد به استاد و حقوقی که او باید در حقّ معلّم خویش رعایت نماید، بسیار سفارش فرموده اند و مصادیقی را نیز برای تحقّق این احترام و ادب شمرده اند، مانند این که امام سجّاد (ع) این موارد را به عنوان حقوق استاد بر گردن شاگرد برمی شمرند:
1. مقام استاد را بزرگ بداند؛ 2. به مجلس درس استاد احترام نهد؛ 3. به سخنان او گوش دهد؛ 4. شاگرد ذهن خود را تنها براى [گوش دادن به سخنان] او اختصاص دهد؛ 5. فهم خود را براى استاد به کار گیرد؛ 6. با دلى پاک به سخنان او گوش سپارد و ... . [13]
د. داشتن درک و بینش سیاسی و اجتماعی
دانشجویان و دانش پژوهان به عنوان قشر فرهنگی جامعه باید نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی آگاهی و بینش داشته باشند، تا اندازه ای که به تحصیل علم و دانش آنان آسیبی نرساند و دانشجو و دانش پژوه را از هدف علمی او دور نکند.
امام علی (ع) فرموده است: «کسى که اوضاع روزگار خود را می شناسد از آمادگى در مقابل مقتضیات آن غفلت نمى ورزد». [14]
ویژگی های یک دانشجو و دانش پژوه خوب و آداب تحصیل علم و دانش مباحث بیشتری را در بر دارد که در این باره می توان به منابع اختصاصی مربوط به آداب تعلیم و تعلّم مانند کتاب «منیة المرید فی أدب المفید و المستفید» [15] که ترجمه و شرح آن نیز هست، مراجعه کرد.
پی نوشتها:
[1] . حجّتی، سید محمدباقر، آداب تعلیم و تعلّم در اسلام (تحریری جدید از ترجمه گزارش گونه کتاب منیة المرید فی أدب المفید و المستفید)، ص 120،(با تلخیص و ویرایش)، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، چاپ بیستم، 1374ش.
[2] . علامه مجلسى، بحار الأنوار، ج 67، ص 249، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق؛ شهید ثانى، زین الدین بن على، منیة المرید فی أدب المفید و المستفید، محقق و مصحح: مختارى، رضا، ص 133، مکتب الإعلام الإسلامی، قم، چاپ اول، 1409ق.
[3] . بحارالانوار، ج 2، ص 38؛ منیة المرید فی أدب المفید و المستفید، ص 135.
[4] . کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ج 1، ص 44، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[5] . حقایق و مصادیق مربوط به رذائل و فضایل اخلاقی در کتاب هایی اخلاقی بحث شده که لازم است مورد مطالعه و مراجعه قرار گیرد؛ و نیز ر.ک: islamquest.net/fa/archive/question/2741 .
[6] . ر.ک: آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 208 و 209.
[7] . الکافی، ج 1، ص 41.
[8] . همان.
[9] . آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 342 و 343.
[10] . بحار الأنوار، ج 68، ص 217.
[11] . آداب تعلیم و تعلّم در اسلام، ص 369 و 370.
[12] . ر.ک: islamquest.net/fa/archive/question/6986.
[13] . ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول (ص)، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ص 260، جامعه مدرسین، قم، چاپ دوم، 1404ق.
[14] . الکافی، ج 8، ص 23.
[15] . اثر شهید ثانی، زین الدین بن علی عاملی (شهادت، 966ق).
منبع: www.islamquest.net
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}