پرسش :

معنای "کورت" و "انکدرت" ستارگان در سوره مبارکه تکویر چیست؟


شرح پرسش :
پاسخ :
پاسخ اجمالی:
کورت هم به معناى پیچیدن و جمع و جور کردن و به معنای "افکندن" یا "تاریک شدن" است. منظور در این جا پیچیده شدن نور خورشید، و تاریک شدن و جمع شدن حجم آن است. همچنین "انکدرت" از ماده "انکدار" به معناى سقوط کردن و پراکنده شدن است، و از ریشه "کدورت" به معناى "تیرگى و تاریکى" است. بنابراین، معنای آیه این است که در آستانه قیامت ستارگان هم فروغ و روشنایى خود را از دست مى‏ دهند و هم پراکنده مى ‏شوند و سقوط مى‏ کنند و نظام جهان بالا درهم مى ‏ریزد.

پاسخ تفصیلی:
از کتاب های مختلف لغت و تفسیر استفاده مى‏ شود که کورت "از ماده" تکویر" در اصل به معناى پیچیدن و جمع و جور کردن چیزى است، و گاهی به معنای "افکندن" یا "تاریک شدن" چیزى گفته شده است. منظور در این جا پیچیده شدن نور خورشید، و تاریک شدن و جمع شدن و کوچک شدن حجم آن است.
مى ‏دانیم خورشید در حال حاضر کره‏اى است فوق العاده داغ و سوزان به اندازه‏اى که تمام مواد آن به صورت گاز فشرده‏اى در آمده و در گرداگردش شعله‏ هاى سوزانى زبانه مى‏ کشد که صدها هزار کیلومتر ارتفاع آنها است! و اگر کره زمین در وسط یکى از این شعله‏ هاى عظیم گرفتار شود در دم خاکستر و تبدیل به مشتى گاز مى‏ شود! ولى در پایان این جهان و در آستانه قیامت این حرارت فرو مى ‏نشیند، و آن شعله‏ ها جمع مى‏ شود، روشنایى آن به خاموشى مى‏گراید، و از حجم آن کاسته مى‏شود. این معناى" تکویر" است. این حقیقت در علم و دانش امروز نیز ثابت شده است که خورشید تدریجا رو به تاریکى و خاموشى مى‏رود.
در آیه بعد مى ‏فرماید: "وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ"؛ و در آن هنگام که ستارگان بى ‏فروغ گشته و افول کنند. "انکدرت" از ماده "انکدار" به معناى سقوط کردن و پراکنده شدن است، و از ریشه "کدورت" به معناى تیرگى و تاریکى است، و جمع میان هر دو معنا در آیه مورد بحث امکان پذیر است؛ چرا که در آستانه قیامت ستارگان هم فروغ و روشنایى خود را از دست مى‏ دهند و هم پراکنده مى‏ شوند و سقوط مى ‏کنند و نظام جهان بالا درهم مى ‏ریزد، همان گونه که در آیات دیگر آمده: "نگامى که ستارگان فرو ریزند و پراکنده شوند".[1] و همان گونه که در آیه آمده: و هنگامى که ستارگان محو و تاریک شوند".[2]

پی نوشتها:
[1] انفطار،2، "وَ إِذَا الْکَواکِبُ انْتَثَرَتْ"
[2] مرسلات، 8، "فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ"؛ برگرفته از تفسیر نمونه، ج ‏26، ص 171 - 172، تهران، دارالکتب الاسلامیة، 2374.
منبع: www.islamquest.net