پرسش :

منظور از چشم و گوش معنوى چيست؟

پاسخ :
شنوائى و بينائى دو گونه است: مادّى و معنوى، به همين دليل بسيار مى شود در مورد كسانى كه چشم و گوش دارند و يا زنده و سالمند، اما حقايق را درك نمى كنند مى گوئيم: آنها كور و كرند و يا اصلاً مرده اند; زيرا واكنشى را كه بايد يك انسان شنوا و بينا، يا يك انسان زنده، در برابر حقايق از خود نشان دهد، نمى دهند.در قرآن مجيد اين گونه تعبيرات فراوان ديده مى شود، و شيرينى و جاذبه خاصى دارد، بلكه قرآن به حيات مادّى و بيولوژيكى كه نشانه آن تنها «خور و خواب و نفس كشيدن» است چندان اهميت نمى دهد، همواره روى حيات و زندگى معنوى و انسانى كه آميخته با تكليف و مسئوليت و احساس و درد و بيدارى و آگاهى است تكيه مى كند.نابينائى و ناشنوائى و مرگ معنوى از خود انسان ها سرچشمه مى گيرد، آنها هستند كه بر اثر ادامه گناه، و اصرار و لجاجت در آن، به اين مرحله مى رسند; زيرا همان طور كه اگر انسانى مدت ها چشم خود را ببندد تدريجاً بينائى و ديد خود را از دست خواهد داد و شايد روزى به كلّى نابينا شود، اشخاصى كه چشم جان خود را در برابر حقايق ببندند تدريجاً قدرت ديد معنوى خود را از دست خواهند داد!
منبع:تفسير نمونه، جلد 5، صفحه 272.