پرسش :
بالاترين هدف خلقت انسان و درجه ى كمال او چيست و راه دستيابى به آن كدام است؟
شرح پرسش :
پاسخ :
قرآن مي فرمايد: بالاترين هدفها، رستگارى است.
توضيح آنكه، هستى براى بشر آفريده شده: «خلق لكم ما فى الارض جميعاً»(بقره، 29)
و بشر براى عبادت: «و ما خَلَقتُ الجِنَّ و الانس الاّ لِيَعبدون»(ذاريات، 56)
و عبادت براى رسيدن به تقواست: «و اعبدوا ربّكم... لعلّكم تَتّقون»(بقره، 21)
و تقوا براى رسيدن به رستگارى. «فاتّقوا اللّه... لعلّكم تفلحون»(مائده، 100)
با اين مقدّمات، معلوم مي شود كه قلّه ى كمالات، فلاح و رستگارى است. اكنون ببينيم چگونه بايد به اين قلّه برسيم:
قرآن مي فرمايد: راه رسيدن به رستگارى، تزكيه و خودسازى است: «قد أفلح مَن زكّاها»(شمس، 9.)و در آغاز سوره ى مؤمنون، رستگارى را از آنِ مؤمنان دانسته و مي فرمايد: «قد أفلح المؤمنون»
و همين كه قرآن در يك جا فلاح را در تزكيه و در جاى ديگر رستگارى را در ايمان بيان مي كند، معلوم مي شود كه راه تزكيه، ايمان است، نه گوشه گيرى، چلّه نشينى، انزواي نابجا، ورد و ذكرهاى مخصوص و طاقتفرسا و داشتن زندگى غير متعارف و رفتارهاى استثنايى؛ زيرا در ادامه ى آيات سوره ى مؤمنون، رستگارى را در سايه ى نماز خاشعانه، دورى از لهو و لعب، پرداخت زكات و كمك به نيازمندان، عفّت در شهوت، امانتدارى، وفاى به عهد و تعهدات و مواظبت بر نماز ميداند.البته دعوت به رستگارى بايد بسيار شفّاف و علنى باشد و جا دارد بر بالاى بامها و با صداى بلند همه ى مردم را به آن دعوت كنند. «حىّ على الفلاح» و پيوسته بايد اين دعوت را تكرار كنيم.در آيات اوليه ى سوره ى مؤمنون، دو بار كلمه ى حفاظت بكار رفته است؛ يكبار حفظ شهوت. «لفروجهم حافظون» يك بار حفظ نماز. «على صلاتهم يحافظون» آرى، اين دو حفاظت بايد دائمى باشد؛ زيرا كلمه ى «حافظ» در قالب اسم فاعل و «يحافظون» در قالب فعل مضارع، براى استمرار است.
منبع:سایت انوار طاها
قرآن مي فرمايد: بالاترين هدفها، رستگارى است.
توضيح آنكه، هستى براى بشر آفريده شده: «خلق لكم ما فى الارض جميعاً»(بقره، 29)
و بشر براى عبادت: «و ما خَلَقتُ الجِنَّ و الانس الاّ لِيَعبدون»(ذاريات، 56)
و عبادت براى رسيدن به تقواست: «و اعبدوا ربّكم... لعلّكم تَتّقون»(بقره، 21)
و تقوا براى رسيدن به رستگارى. «فاتّقوا اللّه... لعلّكم تفلحون»(مائده، 100)
با اين مقدّمات، معلوم مي شود كه قلّه ى كمالات، فلاح و رستگارى است. اكنون ببينيم چگونه بايد به اين قلّه برسيم:
قرآن مي فرمايد: راه رسيدن به رستگارى، تزكيه و خودسازى است: «قد أفلح مَن زكّاها»(شمس، 9.)و در آغاز سوره ى مؤمنون، رستگارى را از آنِ مؤمنان دانسته و مي فرمايد: «قد أفلح المؤمنون»
و همين كه قرآن در يك جا فلاح را در تزكيه و در جاى ديگر رستگارى را در ايمان بيان مي كند، معلوم مي شود كه راه تزكيه، ايمان است، نه گوشه گيرى، چلّه نشينى، انزواي نابجا، ورد و ذكرهاى مخصوص و طاقتفرسا و داشتن زندگى غير متعارف و رفتارهاى استثنايى؛ زيرا در ادامه ى آيات سوره ى مؤمنون، رستگارى را در سايه ى نماز خاشعانه، دورى از لهو و لعب، پرداخت زكات و كمك به نيازمندان، عفّت در شهوت، امانتدارى، وفاى به عهد و تعهدات و مواظبت بر نماز ميداند.البته دعوت به رستگارى بايد بسيار شفّاف و علنى باشد و جا دارد بر بالاى بامها و با صداى بلند همه ى مردم را به آن دعوت كنند. «حىّ على الفلاح» و پيوسته بايد اين دعوت را تكرار كنيم.در آيات اوليه ى سوره ى مؤمنون، دو بار كلمه ى حفاظت بكار رفته است؛ يكبار حفظ شهوت. «لفروجهم حافظون» يك بار حفظ نماز. «على صلاتهم يحافظون» آرى، اين دو حفاظت بايد دائمى باشد؛ زيرا كلمه ى «حافظ» در قالب اسم فاعل و «يحافظون» در قالب فعل مضارع، براى استمرار است.
منبع:سایت انوار طاها
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}