پرسش :

اگر در تحصيل شكست خورده باشم، چگونه با اين شكست مبارزه نمايم؟

پاسخ :
هر شكستي براي انسان تلخ و ناگوار است، اما انسان بايد شكست را به عنوان يكي از واقعيات زندگي بپذيرد. زندگي معمولاً توأم با شكست و پيروزي است. هرگز نبايد براي رسيدن به هدف و منظور خود انتظار داشته باشيم كه در جاده‏اي كوبنده و صاف طي طريق كنيم. احساس شكست خوردگي، ناشي از عدم پذيرش محدويت‏ها است. كسي كه ارزيابي صحيح از خود ندارد و بخواهد در همه عرصه‏ ها نفر اول باشد، بدون شكست عقب خواهد افتاد، اما شخصي كه خود را در آينه واقعيت ببيند نه خود را مي‏فريبد و نه به خود لطمه مي‏ زند، بلكه ضمن درس گرفتن از خطاها و شكست‏هاي گذشته، بر قابليت‏هاي خود مي‏ افزايد. از شكست‏هاي گذشته ناليدن و در گرداب افسوس‏هاي بي حاصل و اگرهاي بي معنا دست و پا زدن و انديشه خود را صرف گذشته كردن، نتيجه‏اي جز ضعف اراده و نااميدي ندارد.
خود باوران از هر شكستي درس پيروزي مي‏گيرند، برخلاف افراد سست اراده كه با يك شكست خود را مي ‏بازند و صحنه فعاليت را خالي مي‏ كنند. ناپلئون مي‏ گويد: آن قدر شكست خوردم كه راه شكست دادن را ياد گرفتم
جعفر سبحاني، رمز پيروزي مردان بزرگ، ص 133.
ما شيشه‏ ايم و باك نداريم از شكست
شيشه چو بيش‏تر شكند، تيزتر شود
حوادث و مشكلات و شكست‏ها مانند خارهايي هستند كه بر سر راه افراد مي‏ رويند. عاقل با دورانديشي و درايت خارها و موانع را از پيش پاي خود بر مي‏ دارد و به حركتش ادامه مي دهد.
ساده‏ترين و ارزان‏ترين راه جلوگيري از شكست، عبرت‏گيري از شكست و اشتباهات گذشته است.
منبع:سایت انوار طاها