پرسش :

آيا راه كارهايي علمي براي پسردار شدن وجود دارد؟

پاسخ :
بله، براي اين امر، راهکارهايي علمي وجود دارد و مهم ترين عامل، « قليايي بودن» فضاي انعقاد نطفه است که در اين صورت، زمينه براي حرکت اسپرم هاي نر فراهم مي شود و احتمال پسر شدن فرزند افزايش مي يابد:
عوامل ذيل در پسر شدن فرزند مؤثرند:
1. تحريک زن: تحريک زن، قبل از عمل زناشويي و رسيدن او به ارگاسم ( اوج لذت جنسي) سبب قليايي شدن مهبل مي شود و در اين محيط، فعاليت اسپرماتوزئيد که حامل جنس مذکر است، بيشتر خواهد بود.
2. دماي بالاي بدن زن: زماني که دماي بدن زن از روزهاي ديگر بيشتر باشد( حدود يک هفته پس از پاک شدن از عادت ماهانه)، روز قبل از آن، عمل تخمک گذاري صورت گرفته است و اگر نزديکي و انعقاد نطفه در اين زمان انجام شود، احتمال پسر شدن فرزند افزايش مي يابد؛ زيرا در اين زمان، مايع درون دهانه رحم 10 برابر مي شود که بسيار قليايي است.
راه هاي تشخيص دقيق زمان تخمک گذاري؛ دماسنج، سونوگرافي، و درد زير شکم( در حدود 20 درصد از بانوان) است. اين درد به سبب پرتاب تخمک از درون کيسه به خارج احساس مي شود.
3. خودداري از عمل زناشويي: اگر مرد، از آغاز عادت ماهانه تا روز تخمک گذاري از نزديکي با همسر خود بپرهيزد، باعث افزايش اسپرم ها مي شود و افزايش تعداد اسپرم ها به نفع اسپرم هاي نر است.
4. قرار گرفتن اسپرم ها در مدخل رحم: با توجه به قليايي بودن ترشحات درون دهانه رحم، اگر نزديکي به گونه اي انجام گيرد که اسپرم ها در مدخل رحم قرار گيرند، تحرک اسپرم هاي نر بيشتر مي شود و احتمال پسر دار شدن افزايش مي يابد.
5. شست و شوي قليايي مهبل: اگر زن، قبل از عمل زناشويي، درون مهبل را با محلولي از 2 قاشق غذاخوري جوش شيرين در حدود يک ليتر آب شست و شو دهد، محيط مهبل قليايي، و احتمال پسر شدن فرزند بيشتر مي شود(اين شست و شو ضرري ندارد).
منبع:سايت انوار طاها