ازدواج دائم و موقت، در بسیارى از احکام و مسائل مشترک اند؛ براى مثال در هر دو باید صیغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد کافى نیست و یا صیغه عقد را مى توانند خود زن و مرد بخوانند و یا دیگرى را وکیل کنند که از طرف آنان بخواند. اما در پاره اى از مسائل با یکدیگر تفاوت دارند که برخى از آنها عبارت است از:

1. ذکر نشدن مهر در عقد دائم، عقد را باطل نمى سازد (بر خلاف عقد موقّت).

2. زن و شوهر در عقد دائم، از یکدیگر ارث مى برند (بر خلاف عقد موقّت).

3. جایز نیست زن و شوهر در عقد دائم شرط کنند که نزدیکى انجام نگیرد (بر خلاف عقد موقت).

4. شوهر در عقد دائم باید نفقه زن را بپردازد (برخلاف عقد موقت).

5. زن در عقد دائم بدون اجازه شوهر نمى تواند بیرون برود؛ ولى در عقد موقت مى تواند، مگر آنکه باعث تضییع حق شوهر شود.

6. ذکر مدت در عقد دائم لازم نیست؛ ولى در عقد موقّت باید مدت ذکر شود.

7. در عقد دائم زن حق هم خوابى دارد (در صورتى که متعدد باشند)؛ ولى در عقد موقّت زن حق همخوابى ندارد.
 
منبع: مجموعه پرسش‌ها و پاسخ‌هاى دانشجویى؛ دفتر بیست و یکم (احکام ازدواج، مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، قم: دفتر نشر معارف، 1385.
 
مطالب مرتبط:

اگر مردى بخواهد خانم بیوه‌اى را به عقد موقت خود در آورد، چگونه صیغه بخواند؟

اگر یک مرد و خانم بیوه اى، بخواهند خودشان صیغه عقد موقت بخوانند، کیفیت آن به چه شکل است؟

فرق عقد موقت با زنا در چیست؟

اگر کسى به واسطه نداشتن همسر و نبود شرایط ازدواج دائم، به گناه مى افتد، آیا ازدواج موقت براى او واجب مى شود؟

نظر مراجع تقلید درباره ازدواج موقت چیست؟

آیا در قرآن مجید آیه اى در باره ازدواج موقت آمده است؟

آیا ازدواج موقت با دختر بهایى جایز است؟

آیا مرد متأهل مى تواند در مسافرت، بدون اجازه همسر خود با زنان اهل کتاب ازدواج موقّت کند؟

آیا براى ازدواج با دختر مسلمانى که پدرش مسیحى است، اجازه پدرش شرط است؟

آیا ازدواج موقّت با دختر مسیحى و یهودى، نیاز به اجازه پدرش دارد؟