پاسخ اجمالی:
سه احتمال در معنای الگو بودن حضرت زهرا(س) برای حضرت مهدی(عج) داده شده است:
1. امام زمان(عج) مانند مادرش حضرت زهرا(س) با هیچ حاکم ظالمى بیعت نمی کند.
2. امام مهدی(عج) مانند مادرش براى باز گرداندن خلافت از اسباب غیر عادى استفاده نمی کند.
3. حضرت مهدی(عج) مانند مادرش از دلسوزى و دعا و راهنمایى براى شیعیان چیزى فرو گذار نمی کند.

پاسخ تفصیلی:
امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در توقیعى به خط مبارک خود بعد از دعا براى دور ماندن شیعیان از ضلالت و فتنه ها و درخواست روح یقین و عاقبت به خیرى آنها و تذکر به امورى چند مى فرماید: «وَ فِی ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) لِی أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»(1)؛ (فاطمه دختر رسول خدا(صلى الله علیه و آله) براى من اسوه و الگویى نیکوست».

در اینکه حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) کدام گفتار یا رفتار حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را سرمشق خویش ‍ قرار داده اند، احتمالات فراوانى بیان شده است که در این جا به سه مورد آن اشاره مى کنیم:

1. حضرت زهرا(سلام الله علیها) با هیچ حاکم ظالمى بیعت نکرد. حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) هم بیعت هیچ سلطان ستمگرى را بر گردن ندارد.

2. شأن صدور این نامه این است که برخى از شیعیان امامت ایشان را نپذیرفتند. حضرت در جواب عملکرد آنها فرمود: «اگر مى توانستم و مجاز بودم آن چنان مى کردم که حق بر شما آشکار گردد به گونه اى که هیچ شکى بر شما باقى نماند؛ ولى مقتداى من حضرت زهرا(سلام الله علیها) است. ایشان با اینکه حق حکومت از حضرت على(علیه السلام) سلب شد، هیچ گاه براى باز گرداندن خلافت، از اسباب غیر عادى استفاده نکرد. من نیز از ایشان پیروى مى کنم و براى احقاق حقم در این دوران راه هاى غیر عادى را نمى پیمایم».

3. حضرت در پاسخ نامه ای فرموده اند: «اگر علاقه و اشتیاق ما به هدایت و دستگیرى از شما نبود، به سبب ظلم هایى که دیده ایم از شما مردمان روى گردان مى شدیم». امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) با اشاره به حضرت زهرا(سلام الله علیها) مى خواهد بفرماید: همان طورى که دشمنان به حضرت زهرا(سلام الله علیها) آزار و اذیت روا داشتند و سکوتى که مسلمانان پیشه کردند هیچ کدام سبب نشد که ایشان از دعا براى مسلمانان دست بکشند؛ بلکه دیگران را بر خود مقدم مى داشتند، من نیز این ظلمها و انکارها را تحمل مى کنم و از دلسوزى و دعا و راهنمایى و ... براى شما چیزى فرو نمى گذارم.

پی نوشت:
(1). الغیبة / کتاب الغیبة للحجة، طوسى، محمد بن الحسن‏، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، دار المعارف الإسلامیة، ایران، قم، ‏ 1411 قمری، چاپ: اول‏، ص 286، (فصل بعض معجزات الإمام المهدی(علیه السلام) و ما ظهر من جهته(علیه السلام) من التوقیعات على یدی سفرائه).

منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 396.

​​​​​​​مطالب مرتبط: