«احمد بن یحیى جابر بغدادى بلاذرى» (متوفای 270 هجری قمری) نویسنده معروف اهل سنت و صاحب تاریخ بزرگ، این رویداد تاریخى را در کتاب «انساب الاشراف» به نحو یاد شده در زیر نقل مى کند.

«إِنَّ أَبابَکر أَرْسَلَ إلى عَلیٍّ یُریدُ الْبَیْعَةَ فَلَمْ یُبایِعْ، فَجاءَ عُمَرُ وَ مَعَهُ فَتیلة! فَتَلَقَتْهُ فاطِمَةَ عَلَى الْبابِ. فَقالَتْ فاطِمَةُ: یَابْنَ الْخَطّاب، أَتَراکَ مُحْرِقاً عَلیَّ بابی؟ قالَ: نَعَمْ، وَ ذلِکَ أَقْوى فیما جاءَ بِهِ اَبُوکِ...»(1)؛

(ابوبکر به دنبال على(علیه السلام) فرستاد تا بیعت کند؛ ولى على(علیه السلام) از بیعت امتناع ورزید. سپس عمر همراه با فتیله [آتش زا] حرکت کرد، و با فاطمه در مقابل خانه روبه رو شد، فاطمه گفت: اى فرزند خطاب، مى بینم درصدد سوزاندن خانه من هستى؟! عمر گفت: بلى، این کار کمک به چیزى است که پدرت براى آن مبعوث شده است!).

پی نوشت:
(1). کتاب جمل من انساب الأشراف، البلاذرى، أحمد بن یحیى بن جابر، تحقیق: زکار، سهیل، زرکلى، ریاض، دار الفکر، بیروت، 1417قمری/1996میلادی، الطبعه: الأولى، ج ‏1، ص 586، (أمر السقیفة).

منبع: پیام امام امیر المومنین(علیه السلام)‏، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دار الکتب الاسلامیه‏، تهران‏، 1386 شمسی‏، چاپ: اول‏، ج 8، ص 44.