از مولى على(علیه السلام) درباره مفهوم سجده سؤال کردند، فرمود: «وقتى سر بر زمین مى نهى؛ یعنى ««مِنْها خَلَقْتَنى» (از این خاک خلقم کردى) وقتى سرت را برمى دارى؛ یعنى «مِنْهَا اَخْرَجتَنِی»؛ (از همین خاک بیرونم آوردی) و سجده دوم را که می کنی یعنی «اِلَیْها تُعِیدُنِى»؛ (به سوى همین خاک مرا باز مى گردانى) و وقتى [سر] از سجده دوم برمى دارى؛ یعنى «وَ مِنْهَا تَخْرُجُنِى تارَة اُخْرَى»؛ (از همین خاک یکبار دیگر مرا خارج مى کنى)».(1)

پی نوشت:
(1). بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، محقق / مصحح جمعى از محققان‏، دار إحیاء التراث العربی‏، بیروت‏، 1403 قمری‏، چاپ: دوم، ج ‏82، ص 139، باب 27 (السجود و آدابه و أحکامه)؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل‏، نورى، حسین بن محمد تقى‏، محقق / مصحح: مؤسسة آل البیت علیهم السلام‏، مؤسسة آل البیت علیهم السلام‏، قم،‏ ‏1408 قمری‏، چاپ: اول، ج ‏4، ص 482، 23 باب (نوادر ما یتعلق بأبواب السجود).

منبع: اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: اکبر خادم الذاکرین‏، نسل جوان‏، قم‏، 1385 شمسی، چاپ: اول‏، ج 2، ص 16.

پرسش های مرتبط:
آثار و فلسفه تسبیحات اربعه در نماز چیست؟
چرا سلام در پایان نماز آمده است نه ابتدای آن؟
حکمت سلام پایان نماز در چیست؟
فلسفه تشهد در نماز چیست؟