مقصود این است که در تقصیر، ریا کند و بدون این که مجدداً تقصیر کند، برای حجّ، مُحرِم شود و حجّ انجام دهد، که در این صورت، حکم کسی را دارد، که بدون تقصیر، وارد اعمال حجّ شده است و در هر صورت لازم است، حجّ تمتّع را در سال بعد به جا آورد.

منبع: استفتائات حج و عمره / مطابق با فتاوای حضرت آیت ‌الله العظمی علوی گرگانی (مدظله ‌العالی)، قم: فقیه اهل‌بیت (علیهم‌ السلام)، 1391.