برخی از بیماران عاقل و بالغ که نیازمند عمل جرّاحی می باشند به علّت ترس یا هر توجیه دیگری حاضرند درد و رنج را تحمّل نمایند، ولی تن به عمل ندهند، حتّی همراهان بیمار نیز اجازه عمل نمی دهند و این در حالی است که پزشک می داند، در غیر این صورت بیمار به زودی خواهد مُرد یا دچار عوارضی خواهد شد که تا پایان عمر زمین گیر می شود، با این فرض آیا پزشک می تواند دست به عمل جرّاحی بزند؟ اگر علی رغم مخالفت بیمار بستگان وی چنین اجازه ای را صادر کنند، تکلیف طبیب چیست؟