آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: اگر برداشتن آن باعث عسر و حرجى  شود که به طور معمول قابل تحمل نیست، مسح بر روى آن کفایت مى کند.[۱]

آیات عظام بهجت و تبریزى: باید آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممکن نباشد، باید وضوى جبیره اى بگیرد.[۲]

آیه اللّه  سیستانى: بنا بر احتیاط واجب باید آن را برطرف سازد و اگر ممکن نباشد، باید تیمم کند.[۳]

آیه اللّه  صافى: باید آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممکن نباشد، افزون بر وضوى جبیره اى تیمم هم بکند.[۴]

آیه اللّه  فاضل، مکارم و وحید: باید آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممکن نباشد، وضوى جبیره اى بگیرد و بنا بر احتیاط تیمم هم بکند.[۵]
 
 پی نوشت ها:
[۱] – امام و نورى، توضیح المسائل مراجع، م ۳۳۸ ؛ خامنه اى، اجوبه، س ۱۰۱
[۲] – استفتا از دفتر معظم له.
[۳] – استفتا از دفتر معظم له.
[۴] – جامع الاحکام، ج ۱، س ۱۰۵٫
[۵] – استفتا از دفتر معظم له.

منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387.