همه مراجع: شرط وضو آن است که به قصد قربت؛ یعنى، براى خدا انجام دهد و لازم نیست آن را به زبان بگوید یا از قلب خود بگذراند؛  بلکه همین اندازه کافى است که اگر از او بپرسند «چه مى کنى» بداند وضو مى گیرد.[۱]
 
 پی نوشت:
[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۲۸۲؛ وحید، توضیح المسائل، م ۲۸۸؛ نورى، توضیح المسائل، م ۲۸۳ و دفتر: خامنه اى.

منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387.