پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

سنّی که در این سؤال مطرح شد، برای بچّه دار شدن سنّ مناسبی است و آنها می‌توانند به راحتی فرزندار شوند؛ امّا آن چیزی که برای ما در عرصه‌ی تربیت مهم است، فراگرفتن مهارت‌های تربیتی است.

حوصله و صبر، ملاک بچّه دار شدن!
امروزه مسئله‌ی تربیت بچّه ها ربطی به سنّ و سال ندارد؛ بلکه به حوصله و صبر ارتباط دارد. خانم های جوانی هستند که حتّی حوصله‌ی فرزند خود را ندارند؛ چند وقت پیش در یک روزنامه خواندم که زوج جوانی فرزند خود را به دلیل گریه ی زیاد به سمت دیوار پرتاب کردند.
درست است که زن و مرد در بزرگسالی انرژی دوران جوانی را ندارند؛ امّا در خیلی از مواقع حوصله‌ی زیادی برای تربیت بچّه دارند؛ شاید شما دیده باشید که پدر بزرگ و مادر بزرگ ها چقدر با حوصله با نوه های خود بازی می‌کنند یا وقتی والدین به سر کار می‌‎روند، چقدر با صبوری از آن‌ها  نگه داری می‌کنند.

یک پندار غلط
برخی از والدین گمان می‌کنند که اگر بتوانند با بچّه هم‌بازی شوند، تربیت درستی را اجراء کرده اند؛ در صورتی که پدر و مادر خردمند، کسانی هستند که برای فرزندشان هم بازی پیدا می‌کنند؛ البته منظور ما این نیست که والدین با بچّه ها بازی نکنند؛ بلکه منظور ما این است که آنها نباید هم بازی کودکان باشند.

توصیه ای برای بچّه دار شدن  
توصیه‌ی ما به مادرهایی که می خواهند در سنین بالا بچّه‌دار شوند، این است که قبل از باردار شدن به مراکز درمانی مراجعه کنند و از خود یک چکاپ کامل بگیرند؛ با این کار آن‌ها از بیماری هایی که ممکن است در دوران بارداری به جنین و خودشان صدمه بزند، در امان می‌مانند؛ مثلاً اگر مادری دندان درد داشته باشد؛ باید قبل از بارداری دندان های خود را درمان کند؛ چراکه در هنگام بارداری این امکان وجود ندارد که از مواد بی‌حس کننده برای درمان دندان استفاده کند.