پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

نوجوان باید همیشه در محیط خانه کسی را داشته باشد که نقش پدر را برای او ایفا کند. اگر پدر از دنیا رفته است، پدربزرگ می‌تواند این نقش را بازی کند و یا گاهی یکی از محارم خانه مانند دایی یا برادر بزرگ‌تر می‌تواند این نقش را بازی کند.
آمار نشان می‌دهد که بچّه‌هایی که نقش پدر در زندگی آن‌ها کمتر است، گرایش آن‌ها به بزهکاری بیشتر است. حدوداً ۵۷ یا ۵۸ درصد بزهکارهایی که امروزه در کانون‌های اصلاح و تربیت نگهداری می‌شوند، افرادی هستند که نقش پدر در زندگی آنها کمرنگ بوده یا اصلاً نبوده است.

استفاده از جایگزین مناسب
طبیعتاً بچّه‌هایی که بدون پدر بزرگ می‌شوند، در معرض آسیب‌هایی قرار می‌گیرند؛ بنابراین، بزرگتر ها باید یک جایگزین مناسب برای آن‌ قرار دهند و همانطور که گفته شد، اولویّت با پدربزرگ است. در آموزه‌های دینی ما نیز آمده است که بعد از پدر ولیّ بچّه پدربزرگ است. بعد از آن می‌تواند دایی باشد؛ چون رفت و آمد دایی در خانه آزادانه‌تر است و از محارم خانه محسوب می‌شود.
در مرحله بعد اگر برادر بزرگ‌تری وجود دارد، او می تواند این نقش را ایفا کند؛ در غیر این صورت، عموی بچّه ها گاهی اوقات می‌تواند این نقش را بازی کند. امّا در آخر اگر هیچ‌کدام از این‌ها ممکن نبود، ما می‌توانیم از معلّم یا مربّی خوب و دلسوزی بخواهیم که این نقش حمایتی را برای او ایفا کند.