پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

وقتی فرزندان ما به سنّ نوجوانی می‌رسند، ممکن است از ارتباطات عاطفی لمسی رضایت نداشته باشند. مثلاً ممکن است نوجوانان خیلی به در آغوش کشیدن علاقه نشان ندهند؛ امّا بوسیدن پیشانی یا سر آن‌ها از جانب پدر و مادر برایشان خوشایند است. این کار بسیار هم خوب است و ممکن است از لحاظ عاطفی احساس خوبی را برای بچّه خصوصاً در سنّ نوجوانی ایجاد کند.

دست دادن
همچنین دست دادنی که یک ارتباط عاطفی را در پی داشته باشد و صمیمیت و محبّتی را به دنبال داشته باشد، برای نوجوانان خوشایند است. گاهی می توانند دست فرزند خود را به طوری که آزار دهنده نباشد در دست بفشارند و اینگونه ابراز علاقه کنند. این کار توسّط پدر یا مادر بسیار خوب است و آثار مثبتی را ایجاد می کند.

نگاه محبّت آمیز
یکی دیگر نکات در زمینه ارتباط عاطفی این است که نگاه محبّت‌آمیز بسیار خوب است و در روایت نیز داریم که وقتی پدر و مادر از روی محبّت به فرزند خود نگاه می‌کنند، برای پدر و مادر عبادت محسوب می‌شود. لذا والدین باید این شکل از ارتباطات را نیز با فرزند خود داشته باشند.

در آغوش گرفتن ممنوع!
در آغوش گرفتن نامتعارف، ممکن است به گونه ای باشد که فرزند ما چندان علاقه‌ای به این کار نداشته باشد؛ مخصوصاً در نوجوانان این حس به وجود می‌آید. این کار ممکن است نه تنها محبّت نباشد، بلکه برای او آزاردهنده باشد و حتّی ممکن است او را از ما دور کند. مثلاً مواقعی که وارد خانه می‌شود، چون این رفتار را از پدر یا مادر می‌بیند، خیلی دوست نداشته باشد که به طرف آنها برود.