پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

اوّلین نکته ای که ما باید در تغذیه ی بچّه ها به آن توجّه کنیم، زمان بندی مناسب در تغذیه است. بچّه هایی که ریزه خوار هستند، به تدریج بد غذا می شوند. البته کودک در سنّ یک و نیم سال، از دوره ی شیر خوارگی عبور کرده است؛ یعنی چطور؟ بچّه ها در سنّ یک و نیم سالگی غذا می خورند و شیر مادر به عنوان غذای کمکی به غذا های دیگر ملحق می شود.

نکته ای که برای تغذیه ی بچّه ها باید به آن توجّه شود، این است که فرزندان طبق زمان بندی های مناسب تغذیه ی خود را میل کنند. الان بعضی از مادرها به مرکز مشاوره می آیند و می گویند: نمی دانم چرا بچّه ی من غذا خوب نمی خورد؟ از او می پرسیم: شما در شبانه روز چند نوبت شیر به فرزند می دهید؟ می گوید: نمی دانم بیست بار، پانزده بار، هفده بار؛ یعنی گویا هر دفعه که فرزند گریه می کند، نیاز به شیر دارد! این طور نیست. گریه ی بچّه ها به نُه دلیل است که یک دلیل آن گرسنگی است. لذا ما باید بچّه ها را عادت دهیم تا در هر وعده ی غذایی سیر غذا بخورند. والدین باید از این ریزه خواری های بین برنامه های غذایی جلوگیری کنند.

اهمیّت دادن اسلام به زمان تغذیه
در آموزه های اسلام نیز همین طور است. وقتی شما به روایات مراجعه می کنید، اصلا چیزی را به عنوان ریزه خواری نمی بینید. در روایات دینی دقیقا زمان بندی تغذیه مطرح است؛ مثلاً در بعضی از روایات آمده است که در شبانه روز دو نوبت و در بعضی دیگر داریم سه نوبت تغذیه داشته باشیم؛ البته برای بچّه ها ممکن است تا پنج و شش نوبت هم افزایش پیدا کند؛ ولی این افزایش برای بچّه های شیرخوار نیست. اگر ما با حذف ریزه خواری بگذاریم بچّه ها گرسنه شوند و وقتی که گرسنه شدند، غذای کامل بخورند، شما می بینید که این اصلاح تغذیه به تدریج در آنها اتّفاق می افتد.