پرسش :

ما زنان ایرانی مقیم پونه هندوستان، تصمیم گرفته‌‌ایم زبان انقلاب اسلامی باشیم و در این راه با مشکلاتی رو به رو هستیم، در این زمینه مسایلی داریم که تقاضا می‏‌کنیم پاسخ بفرمایید: 1. تکلیف زنی که مردش او را مجبور کرده نماز نخواند و حجابش را بردارد چیست؟ 2. زنی که بی‏حجاب است و حاضر نیست با حجاب شود، آیا می‌‏تواند عضو شورای اسلامی باشد؟ 3. آیا حسینیه‌‌ای که در قدیم از طرف شخص مسلمانی وقف شده، مسلمانان حق دارند که در آن بنشینند و درباره اسلام و جمهوری اسلامی بحث و گفتگو نمایند؟ و اگر متصدیان این حسینیه می‏خواهند جلو تبلیغات اسلامی را بگیرند و بگویند این جا محل نمازگزاری است، تکلیف چیست؟ 4. فرق بین ایرانی مسلمان مقیم با یک دانشجوی مسلمان پیرو خط امام چیست؟ و تکلیف ما زنان که پیرو خط امام و قرآن هستیم با کسانی که بین ما و دانشجویان متعهد به اسلام تفرقه می‏اندازند ولو شوهر و فرزندان ما باشند چیست؟ 5. آیا صلاحیت شورای اسلامی زنان یا مردان متعهد در خارج از کشور کمتر است از یک انجمن که بر مردم تحمیل شده و در دوران منحوس پهلوی برای شاه معدوم سر و دست می‏شکسته و هنوز هم امیدوارند که فرزند ناخلف او به ایران بازگشته و سلطنت نماید؟


پاسخ :
1. اطاعت شوهر در امر به ترک نماز و حجاب واجب، جایز نیست.
2. عضو شورای اسلامی باید متعهد به اسلام و عامل به دستورات دینی باشد.
3. استفاده از حسینیه موقوفه تابع مقررات وقف است و کسی حق ندارد از استفاده مطابق با جهت و مصلحت وقف ممانعت کند.
4. بین مسلمانان از زن و مرد فرقی نیست و همه موظف هستند از اسلام و رهنمودهای آن تبعیت کنند و از تفرقه که موجب ضعف و شکست می‌‏شود حذر کنند.
5. هرکس از زن و مرد در حد توان خود با مراعات ضوابط اسلامی موظف است در خدمت به اسلام و معرفی آن و توحید صفوف مسلمین کوشا باشد.

منبع: ره توشه قضایی (استفتائات قضایی از محضر امام خمینی رحمه ‌الله)، نشر قضا، 1390.