پرسش :

برخی این اشکال را به پیاده روی اربعین وارد می‌کنند که «پیاده‌روی نوعی خودآزاری و به رنج افکندن خود است بنابراین عقلا قبیح است و از آنجا که حکم عقل و شرع یکی است، پیاده‌روی مشروع شمرده نمی شود.» پاسخ این شبهه چیست؟


پاسخ :
حکم عقل در مواردی است که منجر به ایذای نفس باشد و غرض عقلایی در کار نباشد، مثلاً وارد آوردن جراحتی در بدن، بدون دلیل. ولی اگر هدف عقلایی مهمی در کار باشد عقل حکم به قبح کار به طور مطلق ندارد، عقلا نیز رنج‌ها و مشقات را برای دستیابی به اهداف خود تحمل می‌کنند. پیاده روی زیارت حسینی گرچه با قدری سختی و رنج همراه است، ولی خیر دنیا و آخرت در آن نهفته است و رنجی اندک در برابر پاداشی بزرگ دارد.