برخی این اشکال را به پیاده روی اربعین وارد می‌کنند که «پیاده‌روی نوعی خودآزاری و به رنج افکندن خود است بنابراین عقلا قبیح است و از آنجا که حکم عقل و شرع یکی است، پیاده‌روی مشروع شمرده نمی شود.» پاسخ این شبهه چیست؟