پرسش :

نظر به مسألۀ ١٧ منهاج الصالحین ص ٨ راجع به اینکه مکلّف مدتى مقلّد مجتهدى بود، بعد از اینکه آن مجتهد از دنیا رفت این مکلف تقلید کرد از مجتهد دیگرى: اگر این مجتهدى که فعلاً مقلّد اوست در غسل شرطى را معتبر بداند که اوّلى این شرط را معتبر نمى‌دانست و این مکلّف هم در زمان مجتهد اول وقتى که غسل مى‌کرد چه غسل جنابت و چه غسل غیر جنابت، آن شرط را مراعات نمى‌کرد و غسل خود را فاقد آن شرط انجام مى‌داد، آیا بر طبق آن مسألۀ ١٧ این مکلف در زمان مجتهد اوّل-قبلى-در حکم دائم الحدث و دائم الجنابة بوده و باید نمازهایى که در زمان او خوانده و روزه‌هایى که در زمان او گرفته و حجى که در زمان او بجا آورده اعاده کند یا نه؟


پاسخ :
باسمه تعالى؛ اعمال سابقۀ او مجزى است و احتیاج به قضاء و اعاده ندارد، و لکن فعلاً باید غسل را بر طبق فتواى مجتهد فعلى بجاآورد، و آنچه در منهاج الصالحین است بر طبق فتواى حضرت آیة الله العظمى خوئى قدس سرّه مى‌باشد که ایشان اعمال سابقه را مجزى نمى‌دانند مگر اینکه بر طبق فتواى مجتهد فعلى عملى که انجام شده صحیح و مجزى باشد، البته ایشان در فرض سؤال روزهایى را که شخص گرفته مجزى مى‌داند، و الله العالم.

منبع: استفتائات جدید، آیت الله العظمی جواد تبریزی (رحمه الله)، جلد اول، قم: نشر سرور، 1385.