اگر انسان به جایى برسد که وطن او نیست، ولى بعضى از مجتهدان آن محل را براى او در حکم وطن مى‌دانند و بعض دیگر در حکم وطن نمى‌دانند، مثلاً نجف براى بعضى از طلاب؛ و فرض هم بر این است که مکلّف هم عمل به احتیاط مى‌کند در بین این دو دیدگاه، اگر ماه رمضان باشد و این شخص هم در این محل قصد ده روز نکرده باشد و سایر اسبابى هم که موجب وجوب روزه مى‌شوند در بین نباشد مگر اینکه آنجا را در حکم وطن بشمارد بنابر قول یکى از آن دو مجتهد، این شخص چگونه احتیاط کند؟