یک. در هر روز از ماه رمضان تا پایان آن براى روزه داران استغفار می کنند و هر شب، هنگام افطار روزه داران، به آنان خطاب می کنند: «بشارت باد بر شما، اى بندگان خدا! اندکى گرسنه شُدید و بسیار، سیر خواهید شد. برکت یافتید و مایۀ برکت گشتید»، تا این که آخرین شب ماه رمضان شود. آن گاه ندا می آید: «مژده باد شما را، اى بندگان خدا! گناهانتان آمرزیده و توبه تان پذیرفته شد. پس بنگرید در اعمالى که آغاز می کنید، چگونه اید».[۱]

دو. کسى که در گرماى سخت، روزى را براى خدا روزه بدارد و تشنه شود، خداوند، هزار فرشته را بر او می گمارد که چهره اش را لمس می کنند و به او بشارت می دهند، تا آن که افطار کند. آن گاه خداوند به او می فرماید: «چه خوش است بوى تو و نشاط تو! فرشتگان من! گواه باشید که او را آمرزیدم».[۲]

سه. برای بندگان خدا دعا می کنند. جبرئیل از طرف خداوند، به پیامبر (صلّی الله علیه و آله) ندا می دهد که: خداوند می فرماید: «هرگز فرشتگانم را براى هیچ یک از بندگانم مأمور دعا نکردم، مگر آن که دعایشان را در بارۀ او مستجاب ساختم».[۳]

چهار. هنگامی که روزه داران، روزۀ خود را پنهان کنند، خداوند به فرشتگانش می فرماید: «بندۀ من از آتش پناه جست؛ پس پناهش دهید!».[۴]

پنج. بال هایشان را بر سر روزه داران می کشند و گناهانشان را فرو می ریزند و براى آنها، استغفار می کنند. شمار این فرشتگان را کسى جز خدا نمی داند.[۵]

پی‌نوشت‌ها:
[۱]. ر.ک: فضائل الأشهر الثلاثة، ص ۷۲؛ الأمالی، صدوق، ص ۱۰۸ (از امام باقر علیه السلام).
[۲]. ر.ک: الکافی، ج ۴، ص ۶۴، ح ۸ و ص ۶۵، ح۱۷؛ ثواب الأعمال، ص ۷۶ (از امام صادق علیه السلام).
[۳]. ر.ک: فضائل الأشهر الثلاثة، ص ۱۲۱؛ المحاسن، ج ۱، ص ۱۴۹ (از امام صادق علیه السلام).
[۴]. ر.ک: الکافی، ج ۴، ص ۶۴، ح ۱۰؛ تهذیب الأحکام، ج ۴، ص ۱۹۰، ح۵۳۹ (از امام صادق علیه السلام).
[۵]. ر.ک: فضائل الأشهر الثلاثة، ص ۱۰۴ (از امام رضا علیه السلام).

منبع: از رمضان بیشتر بدانیم، حسین پور شریف، انتشارات دارالحدیث، قم 1394.