پرسش :

کسی که به خاطر پیری نمی تواند روزه بگیرد یا برای او مشقت دارد، وظیفه اش نسبت به روزه اش چیست؟(1)


پاسخ :
روزه گرفتن بر او واجب نیست؛ اما:
الف. نسبت به قضای آن درصورت توانایی بدون مشقت:

احتیاط واجب قضا کند (حضرت امام و آیات عظام گلپایگانی و مکارم).

به احتیاط مستحب قضا کند (آیات عظام خویی، سیستانی، فاضل، صافی، تبریزی، وحید و نوری).

باید قضا کند (آیات عظام اراکی، زنجانی، بهجت).
 
ب. نسبت به پرداخت فدیه:
درصورت مشقت باید برای هر روز یک مد طعام گندم یا جو و مانند این ها به فقیر بدهد (حضرت امام و آیات عظام خویی، تبریزی، سیستانی، وحید، زنجانی، مکارم).

درصورت مشقت، باید برای هر روز یک مد طعام گندم یا جو و مانند این ها به فقیر بدهد؛ بلکه درصورت عدم توانایی نیز بنا بر احتیاط لازم، یک مد طعام بدهد (آیات عظام گلپایگانی و صافی).

درصورتی که نتواند تا رمضان بعد روزه را قضا کند یا توانایی قضای روزه را داشته، ولی به سبب ندانستن حکم، قضای آن را تا رمضان بعد تأخیر انداخته، واجب است برای هر روز یک مد طعام از گندم یا جو یا مانند این ها صدقه بدهد (آیت الله بهجت).

پی‌نوشت‌ها:
1- عروة الوثقی، فصل فی موارد جواز الافطار؛ توضیح المسائل مراجع، مسئلۀ 1725 و 1726، وحید، توضیح المسائل، مسئلۀ 1733 و 1734؛ منهاج الصالحین، کتاب الصوم، ذیل مسئلۀ 1041؛ المسائل المنتخبه، مسئلۀ 474.

منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.