پرسش :

کسی که به بیماری عطش مبتلاست، یعنی اینکه زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند یا برای او مشقت دارد، در ماه مبارک وظیفه اش نسبت به روزه اش چیست؟(1)


پاسخ :
روزه گرفتن بر او واجب نیست؛ اما:
 
الف. نسبت به مقدار آشامیدن:

بنا بر احتیاط واجب بیشتر از مقدار ضرورت، آب نیاشامد (حضرت امام و آیت الله نوری).

بنا بر احتیاط مستحب، بیشتر از مقدار ضرورت آب نیاشامد (آیات عظام خویی، گلپایگانی، تبریزی، زنجانی، فاضل، صافی، وحید، سیستانی و مکارم).
 
ب. نسبت به قضای روزه درصورت توانایی:

باید بگیرد (آیات عظام بهجت، اراکی، گلپایگانی، صافی، فاضل، زنجانی: بدون مشقت).

بنا بر احتیاط واجب بگیرد (حضرت امام و آیات عظام خویی، تبریزی و مکارم).

بنا بر احتیاط مستحب بگیرد (آیات عظام نوری، سیستانی و وحید).
 
ج. نسبت به پرداخت فدیه:

درصورت مشقت باید برای هر روز یک مد طعام گندم یا جو و مانند این ها به فقیر بدهد (حضرت امام و آیات عظام خویی، تبریزی، سیستانی، وحید، زنجانی و مکارم).

درصورت مشقت، باید برای هر روز یک مد طعام گندم یا جو و مانند این ها به فقیر بدهد؛ بلکه درصورت عدم توانایی نیز بنا بر احتیاط لازم یک مد طعام بدهد (آیات عظام گلپایگانی و صافی).

باید برای هر روز یک مد طعام گندم یا جو و مانند این ها به فقیر بدهد (آیت الله فاضل).

پی‌نوشت:
1- توضیح المسائل مراجع، مسئلۀ 1727؛ وحید، توضیح المسائل، مسئلۀ 1735، منهاج الصالحین، الفصل الخامس: ترخیص الافطار، ذیل مسئلۀ 1041.

منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.