امر به معروف و چهچهه زدن در مداحی یا قرائت قرآن
پرسش :
آیا چهچهه زدن در مداحی و مولودی یا قرائت قرآن و ادعیه، جایز است و آیا به قرائت قاریی که صدایش را ترجیع می دهد و می لرزاند، می توان گوش داد؟
پاسخ :
همه مراجع (به جز تبریزی و سیستانی): اگر به صورت غنا و آواز لهوی مناسب مجالس لهو و لعب در آیند، خواندن و شنیدن آنها حرام است و اگر غناء نشود، اشکال ندارد.[1]
آیت الله تبریزی: خواندن قرآن، دعا، اذکار و مدیحه و مرثیه با ترجیع صوت (گرداندن صدا در حلق) بنا براحتیاط واجب، جایز نیست.[2]
آیت الله سیستانی: خواندن قرآن، دعا و اذکار با لحن غنایی، حرام است و خواندن مدیحه و مرثیه، قصییده و غزل اسلامی با سبک لهوی بنابر احتیاط واجب، جایز نیست و اگر سبک خواندن آنها لهوی نیست خواندن و شنیدنش مانعی ندارد.[3]
پی نوشت:
[1]. امام، تحریر الوسیله، المکاسب و المتاجر، مقدمه، م 13 و استفتائات، ج 3، صفحه 604، س 107؛ خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، س 1132 و 1149 و 1151؛ بهجت، استفتائات، موسیقی، س 1757 و غنا 1792؛ مکارم، استفتائات، ج 2، س 701؛ فاضل، استفتائات، ج 1، س 2170 و 2179؛ وحید، استفتائات، کسبهای حرام، س 6؛ نوری، استفتائات، ج 1، س 445 و 447 و ج 2، س 539 و 596.
[2]. تبریزی، استفتائات، س 1051 و 1067.
[3]. سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2226.
منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف، ۱۳۹۵.
همه مراجع (به جز تبریزی و سیستانی): اگر به صورت غنا و آواز لهوی مناسب مجالس لهو و لعب در آیند، خواندن و شنیدن آنها حرام است و اگر غناء نشود، اشکال ندارد.[1]
آیت الله تبریزی: خواندن قرآن، دعا، اذکار و مدیحه و مرثیه با ترجیع صوت (گرداندن صدا در حلق) بنا براحتیاط واجب، جایز نیست.[2]
آیت الله سیستانی: خواندن قرآن، دعا و اذکار با لحن غنایی، حرام است و خواندن مدیحه و مرثیه، قصییده و غزل اسلامی با سبک لهوی بنابر احتیاط واجب، جایز نیست و اگر سبک خواندن آنها لهوی نیست خواندن و شنیدنش مانعی ندارد.[3]
پی نوشت:
[1]. امام، تحریر الوسیله، المکاسب و المتاجر، مقدمه، م 13 و استفتائات، ج 3، صفحه 604، س 107؛ خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، س 1132 و 1149 و 1151؛ بهجت، استفتائات، موسیقی، س 1757 و غنا 1792؛ مکارم، استفتائات، ج 2، س 701؛ فاضل، استفتائات، ج 1، س 2170 و 2179؛ وحید، استفتائات، کسبهای حرام، س 6؛ نوری، استفتائات، ج 1، س 445 و 447 و ج 2، س 539 و 596.
[2]. تبریزی، استفتائات، س 1051 و 1067.
[3]. سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 2226.
منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف، ۱۳۹۵.
پرسش و پاسخ مرتبط
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}